Książka składa się z relacji/pamiętników sześciu Żydów, którzy pracowali w Sonderkommando, a więc bezpośrednio uczestniczyli w procesie zagłady, np. przenosząc zwłoki z komór gazowych do krematoriów.

Większość tych relacji zachowała się w ten sposób, że ich autorzy spisali je na papierze, schowali do butelek/słoików/menażek i zakopali w ziemi, po czym zostali zamordowani, czego się spodziewali, będąc bezpośrednimi świadkami procesu zagłady.

Mają one bardzo zróżnicowany poziom. Jednak nie jest on podyktowany umiejętnościami literackimi, a tym, jak dobrze dana relacja się zachowała. Niestety większość tych "schowków" uległa zniszczeniu/zawilgoceniu, przez co część tekstu okazała się być nieczytelna. Te fragmenty przypominają "gap test" z lekcji języka obcego, jest to największy minus tej książki.

Jednak sam fakt czytania relacji osób, które są świadome tego, że wkrótce zostaną zamordowane, ma niesamowity wydźwięk. Jest to trochę jak rozmowa z osobą z zaświatów. Szczególnie, że część tych relacji została odkryta wiele lat po wojnie, np. w 1962.

Książka składa się z relacji/pamiętników sześciu Żydów, którzy pracowali w Sonderkommando, a więc bezpośrednio uczestniczyli w procesie zagłady, np. przenosząc zwłoki z komór gazowych do krematoriów.

Większość tych relacji zachowała się w ten sposób, że ich autorzy spisali je na papierze, schowali do butelek/słoików/menażek i zakopali w ziemi, po czym zostali zamordowani,...