Przyjęcie urodzinowe na farmie w centrum ogrodniczym kończy się zniknięciem jednej z zaproszonych dziewczynek, Avy Sawyer. Dwa lata później ekipa budowlana natrafia na ciało dziewczynki w żółtej sukience i śledztwo rozpoczyna się na nowo. Komisarz Natalie Ward ma piętnastoletniego syna i trzynastoletnią córkę, problemy w małżeństwie, kłopoty finansowe, traumę po poprzednim śledztwie, a teraz jeszcze trafia jej się tak trudne dochodzenie. W dodatku szybko okazuje się, że odnalezienie zwłok dziewczynki obudziło uśpione demony i nie chodzi już tylko o rozwiązanie zagadki sprzed lat, ale o schwytanie mordercy, zanim los Avy spotka kolejne dzieci.

„Urodziny” Carol Wyer to pierwszy kryminał z serii o komisarz Natalie Ward. Opis okładkowy porównuje książkę między innymi do powieści Camilli Läckberg i rzeczywiście, widać pewne podobieństwa: akcja toczy się w niewielkim miasteczku, dotyczy w dużej mierze spraw rodzinnych, zawiera retrospekcje, ukazujące punkt widzenia zarówno sprawcy, jak i ofiar. Wyer pokazuje też życie prywatne osób prowadzących śledztwo, ich problemy i relacje. Akcja toczy się dość szybko, co kilka stron pojawiają się nowi podejrzani i nowe poszlaki. Sam temat – zabójstwa małych dziewczynek – porusza czytelnika i sprawia, że książkę czyta się z większym zaangażowaniem niż gdyby sprawa dotyczyła ludzi dorosłych, polityków czy celebrytów.

Oprócz wymienionych powyżej zalet powieść niestety ma również kilka wad. Po pierwsze w bardzo dużej części składa się z dialogów. Wprawdzie wpływa to korzystnie na dynamikę, ale nie daje pogłębionego obrazu psychologicznego bohaterów i nie sprzyja budowaniu napięcia. Niekiedy wydaje się, że kolejne wydarzenia są po prostu relacjonowane, a zeznaniom brakuje dramatyzmu. Poza tym pewien problem stanowi liczba podejrzanych. W pewnym momencie odnosimy wrażenie, że każda przesłuchiwana osoba mogła być w jakiś sposób zamieszana w sprawę i wszyscy są wzajemnie powiązani. Dobrze jest, kiedy w kryminale czy thrillerze występuje kilku podejrzanych, ale tu ten krąg jest tak szeroki, że aż mało prawdopodobny. Wreszcie w drugiej połowie książki niemal znika z horyzontu motyw spraw rodzinnych komisarz Ward i ostatecznie nie dowiadujemy się, jak rozwiązała swoje problemy. Prawdopodobnie ten motyw powróci jeszcze w kolejnych częściach, ale w „Urodzinach” wydaje się po prostu porzucony.

Mimo tych niedociągnięć książkę czyta się dobrze, a rozwiązanie zagadki nie jest oczywiste. Oceniając po opiniach czytelników wielu osobom „Urodziny” zdecydowanie przypadły do gustu. Mnie podobała się historia, ale już nieco mniej sposób, w jaki została opowiedziana.

Agnieszka Kruk