Kiedy mrok rozrywały gromy, przerażony wzrok szukał bezpiecznej kryjówki w starym pniu drzewa. Na cichej późną porą, łódzkiej ulicy reflektory rozpędzonego samochodu przeraziły bezradnych chłopców. Spojrzenie przekrwionych oczu pijanego agresora budziło pragnienie odwetu nastoletniego Aleksa.

„Wtedy zrozumiał. Natura go ocaliła. Wytrzyma jeszcze, dopóki nie będzie mógł się usamodzielnić.”

Powidoki dokuczają jak sól wysypana na ranę.
Wydarzenia na jawie bywają przerażające. Nieprzewidziana przyszłość zaczyna się w tej konkretnej, bieżącej chwili. Ktoś doczekał końca swojego świata. Nie ma przypadków. Trudno uwierzyć, że życie toczy się według scenariusza napisanego przez szaleńca.

„Wóda zryła ci mózg i dlatego wrabiasz mnie w śmierć Kaśki i Tadka, uważając, że co, zabawiłam się w Spielberga i stworzyłam iluzję na Oscara!”

Wzrok z żalem zatrzymywał się na nagrobnej tabliczce. Na wieczny spoczynek odprowadzono tam kobietę, która była twarzą kampanii reklamowej Ojcowskiego Parku Narodowego i jego okolic. Tam są nieustannie odwiedzane, również przez Turystę, groty będące naturalnym środowiskiem nietoperzy. W Jaskini Ciemnej wzrok wyłuskał z mroku efekt koszmarnej wizji szaleńca.

„Tymczasem rozpoznaje ofiarę powieszoną głową do dołu w misternie przygotowanej inscenizacji”

Niewytłumaczalna zbrodnia? Zemsta? Skutek zazdrości? Czego trzeba się obawiać lub czemu zapobiec? Chora wizja animisty? Potworne ludzkie puzzle. Niektórzy ludzie będą chwytali się każdej metody, by nie dać się śmiertelnie przerazić.

„Nie mów, że dopiero skończyłaś podróż z jaśkiem i zegar tańczył wokół ciebie”

„Turysta” to powieść porywająca jak górski strumień. Na terenie najmniejszego parku narodowego w Polsce żyją, pracują i tropią przestępców ludzie, znający się wzajemnie od dawna. Tam umiejscowił fabułę swojej najświeższej powieści pan Adam Widerski. Niezwykle dynamiczna powieść napisana bez zbytecznych opisów jest wyjątkowa. Drastyczne opisy w nieprzesadnej ilości są złagodzone sąsiadującymi perełkami humoru sytuacyjnego. Paradoksem jest, że bardzo dobrze bawiłem się podczas lektury, a niektóre szpasy powrócą do mnie na pewno w jakiejś sytuacji. Poszukiwanie tożsamości „Turysty” to był mój kilkugodzinny, interesujący czas. Gorąco polecam tę świetną powieść dopracowaną literacko.

Kiedy mrok rozrywały gromy, przerażony wzrok szukał bezpiecznej kryjówki w starym pniu drzewa. Na cichej późną porą, łódzkiej ulicy reflektory rozpędzonego samochodu przeraziły bezradnych chłopców. Spojrzenie przekrwionych oczu pijanego agresora budziło pragnienie odwetu nastoletniego Aleksa.

„Wtedy zrozumiał. Natura go ocaliła. Wytrzyma jeszcze, dopóki nie będzie mógł...