W moich zbiorach niepoślednie miejsce zajmuje Koliber, seria z głębokiej komuny, a jednak bezbłędna, wszystkie jej tomy to wartościowa literatura. Po raz nie wiem już który się dziwię - jak oni to zrobili! Nawet sowieccy pisarze, którzy musieli się znaleźć wszędzie, zostali wybrani bardzo starannie, a z ich twórczości jeszcze staranniej wyselekcjonowano to, czego się potem wydawca i tłumacz nie musieli wstydzić.
No to Tiendriakow, którego wyciągnąłem z półki niespodziewanie dla samego siebie, po czym natychmiast przeczytałem, po czym rozmyślałem nad nim kilka dni, a to przecież o czymś świadczy, bo literatura, która pozwala o sobie zapomnieć w pół godziny, literaturą nie jest.
Pisarz, jak na sowieckiego artystę przystało, rozważa w dwóch składających się na tę książeczkę nowelach problemy moralne, tzn. napisane jest to tak, żeby dało się w ten sposób opisać treść, A czy rzeczywiście temu problemowi przyglądał się Tiendriakow, możemy tylko spekulować., bo bardzo szczegółowo i malowniczo pokazana jest nędza bytowania na rosyjskiej prowincji, prawie zupełny brak jakiejkolwiek infrastruktury, właściwie niefunkcjonujące władze lokalne, i do tego rzeczywista nędza (ludzie brudni, ubrani nieledwie w łachmany) i ciemnota (ludzie wytrzymują takie warunki, bo nie mają pojęcia, że istnieje inny świat, w którym nie żyje się jak w obozie pracy, w chłodzie, brudzie, o byle jakim wyżywieniu i zupełnie poza zasięgiem jakiejkolwiek kultury). Po drugie, jak sądzę, autor naprawdę rozważał etyczne konsekwencje wydarzeń, a sądzę tak, bo cała rosyjska literatura to robi, bo jest tym wirusem zarażona i nie może inaczej. Pewnie, że ten i ów bohater zachowuje się wg wzorca przewidzianego dla tzw. człowieka radzieckiego, ale i to łatwo wychwycić i wiedząc, że sowiecki pisarz musi upraszczać i naginać do ideologii, przetłumaczyć to sobie na zachowania prawdziwsze, naturalne.
Podsumowując, lektura to poruszająca, chwilami wręcz wstrząsająca, w pozytywnym sensie tego słowa. Mimo, że tekst krótki, długo jeszcze pobrzmiewa w głowie i w duszy czytelnika. Długo.

W moich zbiorach niepoślednie miejsce zajmuje Koliber, seria z głębokiej komuny, a jednak bezbłędna, wszystkie jej tomy to wartościowa literatura. Po raz nie wiem już który się dziwię - jak oni to zrobili! Nawet sowieccy pisarze, którzy musieli się znaleźć wszędzie, zostali wybrani bardzo starannie, a z ich twórczości jeszcze staranniej wyselekcjonowano to, czego się potem...