Najnowsze artykuły
ArtykułyJesienne Targi Książki – bezpłatne wydarzenie dla czytelników już od 20 do 22 września w Warszawie
4
ArtykułyPoziom czytelnictwa w Polsce: jak wypadamy na tle Europy? Jedna rzecz nas wyróżnia
52
ArtykułyCzytelnicza rewolucja, czyli jak „Szkoła Szpiegów“ zastawiła pułapkę na dzieciaki1
Artykuły„Zmierzch” powraca, a Mickiewicz się zakochuje5
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
1991
1984
1983
1982
1976
1975
1969
1967
1962
1962
1961
Trójka, siódemka, as Włodzimierz Tiendriakow 
Autor dotąd mi nieznany, na okładce stoi, że "pisarz radziecki" - od razu staje mi przed oczami proza propagandowa.
Jednak zaskoczyła mnie ta książka bardzo pozytywnie. Są to dwa opowiadania, toczące się gdzieś na peryferiach, wśród zwyczajnych ludzi i zwyczajnego życia. Pierwsze z nich to historia kierowcy ciężarówki, który po spowodowanym przez siebie wypadku próbuje pomóc jednemu z rannych pasażerów.
Drugie opisuje spokojne życie grupy zajmującej się udrażnianiem rzeki ze spławów drewna, do której dołącza przypadkiem mężczyzna "po wyroku". Powoli zaczyna wciągać innych w hazard (tytułowe "oczko"),ogrywając ich z dorobku, co prowadzi do tragedii.
Oba opowiadania są bardzo plastyczne, jakbym oglądał je na własne oczy. Dużo emocji i mimo niewielkiej ilości tekstu spora głębia postaci. Pozostaje po przeczytaniu pytanie: Co sam byś, czytelniku, zrobił na miejscu bohaterów opowiadań?
Zaćmienie Włodzimierz Tiendriakow 
Tiendriakow na kartach powieści "Zaćmienie", nie dokonuje niczego odkrywczego lustrując instytucje jaką jest małżeństwo, lecz robi to w tak bezpretensjonalny sposób, że czyta się ją z przyjemnością.
Motyw przewodni- dramat dwojga ludzi, którzy pozostawieni "sami sobie" ( jako młode małżeństwo ze świeżo uwitym gniazdkiem),próbują budować relacje w oparciu o wyświechtane i przestarzałe wyobrażenia. Gdzieś między wierszami, nachalnie wybrzmiewa kolejny problem - rozdźwięk pomiędzy tym kim naprawdę jesteśmy a tym, jak chcą widzieć nas inni ( szczególnie ukochana osoba). Pozory, to właściwe słowo, określające wzajemne stosunki bohaterów, którzy usilnie dążą do nadania sensu swojemu życiu, poprzez sam fakt istnienie drugiej osoby. On, traktuje ją jak swoją muzę, niemal boginie, której "wspaniałość", ma przyczynić się do przyspieszenia jego kariery naukowej. Ona, skwapliwie chwyta się tej "roli". Finalnie, dochodzi do nieuniknionego rozpadu, iluzje ustępują miejsca nieukrywanemu gniewowi i pretensjom. Książka smutna, nie niepozostawiająca nadziei a przez to okrutnie prawdziwa. Polecam każdemu, kto pragnie spojrzeć na swój związek z nieco większym dystansem ;)
