Na wstępie chciałabym podziękować wydawnictwu Ale! za zaufanie w recenzji i przesłanie egzemplarza „The Infinity Between Us”, które jest przecudowne. Chyba musiałam ochłonąć po zakończeniu tej książki, nawet nie chyba, tylko na pewno. Dawno nie przepadłam tak bardzo w żadnej historii. N.S.Perkins zaprasza czytelnika do domku letniskowego w Ogunquit, w stanie Maine. Zapraszam do spędzenia kolejnego lata wraz z rodziną Mitchell i Seaberg, do przeżywania wraz z nimi cudownych letnich uniesień, cieszenia się morską bryzą, zapachem soli i przede wszystkim pokazuje relacje i cudowne uczucia jakie są i rodzą się między bohaterami. Violet i Will znają się od zawsze, wiedzą o sobie wszystko, spędzają razem każde wakacje, ich rodziny znają się od zawsze, wszyscy są jedną wielką familią, do momentu jednego lata, gdy wszystko wypływa na powierzchnię. Autorka przepięknie opisuje rodzące się uczucie między głównymi bohaterami, pokazuje jak pięknie można przeżywać pierwszą miłość i to jaka może być ona trwała. Wprowadza też do powieści wątek dramatyczny, który wywołuje łzy smutku, ale i złości. Wydarzenia, które na bardzo długo poróżniły dwie rodziny, złamały nie jedno serca (nawet moje), ale co najgorsze rozdzieliły Violet i Willa na dobre pięć lat. Dorośli już bohaterowie spotykają się w tym samym domku, tylko tym razem posiadają inny bagaż. Bagaż wypchany jest emocjami, pełen jest nieprzepracowanych odczuć, żalu i głęboko schowanej ‘kieszonki’ z uczuciami. Poziom emocjonalny ze strony na stronę był u mnie coraz wyższy. Cały czas śmiałam się i za chwile czerwieniłam niczym nastolatka, przeżywając pierwsze miłosne uniesienia razem z Violet. Cały czas rodziło się we mnie pytanie, co wydarzyło się pięć lat temu w domku letniskowym w Maine. Wydarzenia mocno się zagęszczają, cudowna bańka miłości Willa i Violet puchnie, moment, w którym pęka jest dosłownie druzgocący. Poznaję przyczynę negatywnych emocji towarzyszących głównej bohaterce, ale także pozostałym postaciom, ich ból i żal jest namacalny. Autorka wszystkie te emocje przeplata z tęsknotą i potrzebą bliskości, w tak mocny i autentyczny sposób przybliża przeżycia bohaterki, że z czasem, można się z nią utożsamić, poczuć jej ból. N.S.Perkins w bardzo fajny sposób rozkłada całą fabułę mieszając czasy teraźniejsze z przeszłością, dzięki czemu wiedziałam z czego wynikają dane zachowania. Poznałam każdego członka rodziny Mitchell-ów i Seaberg-ów, poczułam z nimi więź, która tak nagle została zerwana. Stając się świadkiem tego jak Violet i Will pozwalają sobie na okazanie długo skrywanych uczuć, ich spotkanie po latach i wydarzenia, które mają później miejsce, sprawiają, że bohaterowie całej powieści są mi bardzo bliscy. Czytając czułam zapach oceanu i morskiej soli, ale też trawy cytrynowej, która Violet przyprawiała o poczucie bezpieczeństwa. Cudownie ciepła powieść, która potrafiła mnie rozśmieszyć, przyprawić o rozgrzane policzki i mrowienie na całym ciele, ale także zasmucić i pogrążyć się w żalu razem z bohaterami. Radość, która rozpiera bohaterów w epilogu jest wręcz zaraźliwa. Dawno nie czytałam książki, która tak mocno otuliłaby moje serce i pozostała w nim na dłużej.