Autor książki - teoretyk i historyk literatury, krytyk literacki, eseista, prozaik i ceniony literaturoznawca - przedstawia nam w sposób przyjazny i anegdotyczny, barwny panteon polskich humanistów. Wspominane osoby Głowiński często znał osobiście, więc ta relacja ma dodatkową według nie mnie wartość.

Znalazł się tu zarówno Miron Białoszewski, Teresa Torańska, Stanisław Barańczak, jak i Irena Sendlerowa. Każda z postaci swoje życie i losy budowała na ważnych, przełomowych momentach w historii naszego kraju - wojnie i rzeczywistości po niej zastanej czy przemianach ustrojowych. Autor stara się pokazać, jak te wydarzenia i ta rzeczywistość naznaczyły w sposób wyraźny zarówno charaktery, jak i kierunek twórczości, działania, bohaterów książki.

Nie będę opowiadać bajek, że książkę już przeczytałam od deski do deski. Części humanistów zupełnie nie znam, część z nich wtłoczona została mi do głowy na lekcjach języka polskiego bez wyraźnego związku z ich twórczością. Dlatego traktuję „Tęgie głowy” jako kolejny dobry inspirator literackich poszukiwań. Do pewnych tekstów chciałabym wrócić, inne poznać, przeczytać po raz pierwszy. Na pewno książka zostanie ze mną dłużej.

A komu polecam ją na prezent? Każdemu, dla kogo literatura nie kończy się na odłożeniu przeczytanej książki na półkę. To naprawdę świetna i dopracowana książka, która z powodzeniem znajdzie miejsce w domu każdego kochającego literaturę polską (i nie tylko) pasjonata. Można przy niej dyskutować, odkrywać i przede wszystkim poszerzać swoje horyzonty.

Autor książki - teoretyk i historyk literatury, krytyk literacki, eseista, prozaik i ceniony literaturoznawca - przedstawia nam w sposób przyjazny i anegdotyczny, barwny panteon polskich humanistów. Wspominane osoby Głowiński często znał osobiście, więc ta relacja ma dodatkową według nie mnie wartość.

Znalazł się tu zarówno Miron Białoszewski, Teresa Torańska, Stanisław...