Wiecie, są takie chwile w życiu, kiedy nie potrafię być całkowicie obiektywny – i być obiektywny nie chcę. Zresztą to nawet nie jest tak, że ja tę książkę oceniam wysoko „po znajomości”, ona jest po prostu doskonała na tylu poziomach, że nawet nie chce mi się ich jakoś szczegółowo wymieniać. Nie mam ostatnio serca do pisania długich opinii, zresztą ich objętość nie ma znaczenia. Muszę jednak napisać, że Przemek robi bardzo dobrą robotę. Jako nastolatek miałem szczęście do dobrych nauczycieli, natomiast nie pogardziłbym wtedy książką taką jak ta – ba, nawet trochę zazdroszczę obecnej młodzieży, że ma tę książkę, a ja nie miałem! Zresztą nie czarujmy się, nie jeden i nie dwóch dorosłych sporo otrzyma czytając „Szkołę bohaterek...”. „Zawsze miałem opory przed napisaniem książki. Po pierwsze nie chciałem napisać książki dla samego jej napisania. Uważałem, że ona musi mieć potężny sens, żeby nikt – ani czytelnicy, ani ja – nie miał poczucia, że czas poświęcony na nią był czasem zmarnowanym”. Muszę przyznać, że zadanie zostało wykonane w 200%, a obawa, że ktokolwiek mógłby uznać lekturę za zmarnowanie czasu – nieuzasadniona. Nie byłem w stanie się od tej książki oderwać, powaliła mnie olbrzymią, bijącą z niej empatią. Do tego sympatią do czytelnika, która przebija przez każde słowo i szacunkiem dla niego. Jestem szczerym fanem tego, co Przemek robi na polu edukacji, a ta książka jest tego pokłosiem. Czekam niecierpliwie na kolejne, może wtedy będę w stanie napisać coś bardziej sensownego. Teraz – ciągle jestem o/zaczarowany. A jeśli już mowa o pięknie tej książki, to poza tym, które wynika z wartości treści jest też inny jego przejaw – ilustracje. Że Staroń napisze coś świetnego w zasadzie można się było spodziewać. Natomiast trafił też na doskonałą artystkę, o wspaniałej wrażliwości i równie cudownej kresce, która uzupełniła słowo czymś bardziej „namacalnym”. W jednym z rozdziałów Przemek pisze o „wartości dodanej” - no, tu mamy cudny przykład sytuacji w której 2+2=5 (A nawet więcej). Jako nastolatek czekałem na kolejne tomy opowieści o Harrym Potterze. Teraz będę czekał na kolejne tomy opowieści Staronia o Harrym Potterze (i dziesiątkach innych bohaterów – nie tylko fikcyjnych). Przemku - Czuły Narratorze - dziękuję za tę książkę i czekam na kolejne. Polecam fest!