Książka opisująca ciekawe zjawisko usprawiedliwiania każdego zła w polityce. Autorzy odnoszą się do rządów PISu, ale można te spostrzeżenia wykorzystać do właściwie każdej obecnej władzy na świecie. Autorzy stawiają ciekawą tezę (i myślę, że zdecydowanie zbyt daleko idącą), że nie wolno chwalić PISu za nic i nie wolno ganić opozycji za nic, przynajmniej dopóki opozycja nie odzyska władzy i nie przywróci rządów stricte demokratycznych, a każda pochwała nawet jednostkowych poczynań rządu, to naganny symetryzm.

Według autorów dopóki nie będzie przywróconej demokracji, to nie mają znaczenia żadne pozytywne zachowania rządu i równocześnie wszystkie pozytywne zachowania powinny być absolutnie piętnowane, bo przecież obok nich rząd psuje demokrację. Według mnie podejście okropnie ideowe i zupełnie nieprzystające do dzisiejszych czasów. Niestety w polityce liczy się dziś skuteczność i nikt po fakcie nie patrzy, jakimi środkami został osiągnięty cel. Niewiele osób zwraca uwagę na wzniosłe idee i teoretyczne systemy, a większość oczekuje konkretnych efektów, najlepiej jak najbardziej pozytywnych dla siebie lub swojej grupy społecznej.
Jest to smutnym faktem, ale stawiając na szali TK czy SN, a po drugiej stronie transfery pieniężne, zdecydowana większość wybierze to drugie. I tak już będzie i nic tego nie zmieni i trzeba się do tego dopasować. I domaganie się wpierw powrotu do idei i wzniosłych teorii nie ma absolutnie żadnego dziś sensu.

Wydaje się, że tu znowu pojawia się ten sam błąd, który większość polityków polskich popełniała od 89r. - życie ideami, wzniosłe, teoretyczne podejście do demokracji, rządów prawa, twierdzenie że wielu rzeczy nie wypada, nie przystoi robić (polecam tutaj książki Roberta Krasowskiego o początkach III RP, w których doskonale jest opisane to hamletyzowanie prawie całej prawicy, podczas gdy Wałęsa, Kaczyński i później lewica po prostu brali władzę taką, jaka była i nie bali się wykorzystywać każdej możliwości, żeby ją rozwinąć).

W książce sensownie opisany jest fenomen rządów zjednoczonej prawicy i choć autorzy piszą o tym z negatywnym wydźwiękiem, to trzeba się uczyć na tych przykładach, jak się powinno robić politykę.

Książka opisująca ciekawe zjawisko usprawiedliwiania każdego zła w polityce. Autorzy odnoszą się do rządów PISu, ale można te spostrzeżenia wykorzystać do właściwie każdej obecnej władzy na świecie. Autorzy stawiają ciekawą tezę (i myślę, że zdecydowanie zbyt daleko idącą), że nie wolno chwalić PISu za nic i nie wolno ganić opozycji za nic, przynajmniej dopóki opozycja nie...