Stuart jest typem spod ciemnej gwiazdy, na widok którego każdy w pierwszym odruchu jest gotów do ucieczki. A tymczasem można Stuarta do rany przyłożyć i jeszcze wiele się od niego nauczyć.

Ta historia mówi więc o tym, że nie jest tak, jak się wydaje.

Autor poznał swojego bohatera w Cambridge. Przeciętnemu Polakowi to miasto niedaleko Londynu kojarzy się z szacownym kompleksem uniwersyteckim i jego wypielęgnowanymi na angielską modłę trawnikami. Tymczasem książka w ogóle nie pokazuje trawników, natomiast odsłania rynsztoki. Robi to w świetnym, choć niekonwencjonalnym stylu: opowiada tragedię z humorem.

W Cambridge Alexander Masters był pracownikiem schroniska dla bezdomnych. Postanowił zbadać ciemne strony społecznych stosunków we współczesnej Anglii. Jego przewodnikiem po tym świecie został Stuart Shorter, trzydziestoletni menel ciężko doświadczony przez los u progu swojego krótkiego życia.

Ten krewki, choć ułomny złodziej, awanturnik, niemal szaleniec, wielokrotny recydywista okazał się człowiekiem nietuzinkowym, otwartym, pełnym życiowej mądrości, empatii, energii i potrzeby służenia innym, a także gawędziarzem obdarzonym darem celnej obserwacji i potoczystego słowa.

Jest to historia opowiedziana od końca, jak sam bohater sobie tego życzył. Poznajemy ją stopniowo od momentu spotkania Stuarta i Alexandra. Autor spisuje w odwrotnej kolejności etapy życia swego bohatera, sięgając wstecz, aż do momentu, gdy Stuart jest "beztroskim, małym chłopcem", któremu wyrządzono straszną, nieodwracalną krzywdę.

Jest to pierwsza książka Alexandra Mastersa. Wywołała ona zachwyt krytyki i od razu stała się bestsellerem. W 2005 roku autor otrzymał za nią nagrodę opiniotwórczego dziennika "The Guardian" dla debiutanta roku (First Book Award 2005), był też nominowany do brytyjskiej nagrody za najlepszą książkę w kategorii "Biografia Roku 2006". Jest też laureatem wielu innych nagród, zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Ameryce.