Daleka jestem od takich podziałów, ale mam wrażenie, że to jest bardzo „męska” książka. Z pewnością nie była to moja historia. Zapowiadało się na coś mrocznego, w końcu miało być o marynarzach przebywających na statku, który stracił łączność ze światem. I rzeczywiście była to taka historia, ale autor za bardzo poszedł w sensację. Mrok, którego się spodziewałam i którego oczekiwałam, objawił się na kilkudziesięciu ostatnich stronach – szkoda, że cała książka taka nie była. Aby do niego dojść, trzeba przebić się przez 150 stron wprowadzenia, przedstawienia postaci i absolutnej nudy, w której największą atrakcją jest zabójstwo żony przez jednego z marynarzy (spokojnie, ono nie gra tu większej roli) i tajemnicze zlecenie na przemyt narkotyków. Później te wątki i tak giną, bo akcja skupia się na życiu na statku i tym, że trafił tam ktoś niepożądany… Mam wrażenie, że ta książka miała być czymś lepszym w założeniu autora, ale że nie dał on rady stworzyć takiej historii, jaką chciał. Wskazuje na to ten mrok, który ostatecznie objawia się na końcu, a także dość niejednoznaczne zakończenie, którego zwiastuny gdzieś tam się wcześniej pokazywały, ale nie były za bardzo rozwinięte, tak jakby autor nie wiedział po prostu, jak to pogłębić. Niczym mnie ta książka nie porwała niestety, w dodatku trudno było mi się czasem przebić przez styl autora, który za cel obrał sobie opisanie każdego nieistotnego szczególiku. Niewykorzystany potencjał.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Daleka jestem od takich podziałów, ale mam wrażenie, że to jest bardzo „męska” książka. Z pewnością nie była to moja historia. Zapowiadało się na coś mrocznego, w końcu miało być o marynarzach przebywających na statku, który stracił łączność ze światem. I rzeczywiście była to taka historia, ale autor za bardzo poszedł w sensację. Mrok, którego się spodziewałam i którego...