Zbierałam się kilka dni do napisania recenzji książki Andersa Roslunda pod tytułem "Słodkich snów". Dlaczego? To jedna z tych powieści, która przeczołgała moją psychikę. Nie jest to książka dla czytelnika o słabych nerwach. Ja dałam radę, chociaż powiem szczerze, musiałam robić przerwy w czytaniu, bo inaczej nie dałabym rady. Co spowodowało, że tak przeżywałam to wszystko? Tematyka. Mamy tu poruszony bardzo trudny temat, a mianowicie problem pedofilii i uprowadzanie dzieci do tego niecnego procederu. Opis zdjęć i rozmów tych potworów były dla mnie makabryczne, ciężko było mi się pozbierać po tym wszystkim. Okropne jak dorośli potrafią krzywdzić dla własnej przyjemności i do tego jeszcze uważać, że nie robią nic złego, bo dzieci tego nie czują i nie jest to dla nich nic złego. Główny bohater inspektor Ewert  Grensem zastanawia się, dlaczego rodzice za wszelką cenę, chcą uznanie swojej córki za zmarłą? Przecież jeszcze może się odnajdzie? Inspektor wpada na pewien trop i prosi rodziców o zmianę decyzji, ci jednak odmawiają. Jest tylko jedna osoba, która pragnie powrotu dziewczynki, to jej brat bliźniak, który głęboko wierzy, ba on to wie, że jego siostra żyje. Mimo sprzeciwu rodziców Ewert na własną rękę wyrusza na poszukiwania. To, co odkryje, wstrząśnie nie tylko nim. Postanowił, że nie spocznie, dopóki winni nie zostaną ukarani. To była bardzo emocjonująca powieść. Mamy tu naprawdę bardzo mroczną fabułę, dynamiczną akcję, z fantastycznymi zwrotami, no i bohater, ujął mnie bardzo swoją determinacją i zacięciem w dążeniu do prawdy, po to, żeby ukarać tych, którzy czynią ogromne zło. Pocieszające jest dla mnie to, że nawet w najczarniejszych czeluściach internetu ci źli nie są już bezpieczni i wcześniej czy później dopadnie ich sprawiedliwość. Jeśli lubicie mocne kryminały i trudne tematy wam nie straszne, gorąco polecam. Tu znajdziecie to wszystko. Myślę, ze temat pedofilii jest nadal zamiatany pod dywan. Powinno się o tym dużo i głośno mówić, że te potwory nie czuły się bezkarne. Polecam to powieść, która zwala z nóg a emocje podczas czytania, są tak ogromne, że czasami trzeba ją odłożyć, żeby nie zwariować.