Cudowna perełka wśród powieści z elementami sagi rodzinnej osnutej na kanwie wydarzeń historycznych. Czyli coś co bardzo lubię!

Pięknie napisana i poruszająca opowieść o żydowskiej społeczności, o Polsce i Białej Podlaskiej.
Izraelska autorka odkrywa historię swojej żydowskiej rodziny i tych, którzy zaginęli bez śladu...
Przez co książka nabiera niesamowitego wymiaru - jest melancholijna i do bólu prawdziwa, ale niesie też ukojenie.
Autorka zgromadziła w swojej powieści rodzinne wspomnienia. Przeszłość żyje, bo powróciła w opowieściach babci i wnuczki.

Czytając o wielkiej wojennej miłości i jej utracie, o głodzie i przetrwaniu, o pustce po Zagładzie i budowaniu nowego życia w nowym kraju targały mną przeróżne emocje.
Chłonęłam strony jedna po drugiej zanurzając się w świat którego już nie ma, który istnieje tylko w pamięci ocalałych i na nielicznych wyblakłych fotografiach 🥺

" Podczas wojny była pewna, że nie wystarczy jej czasu na opowiedzenie o wszystkim, co się wydarzyło.
Gdy wojna się skończyła, miała mnóstwo czasu, ale nie było już komu opowiadać…"

Ujął mnie sposób opowiadania. Cały czas czułam między zdaniami jakby tym wspomnieniom brakowało końca, jakby były nieskończone, niedopowiedziane…
Bo przecież ludzka pamięć jest zawodna, a Hila czuła, że to na jej barkach spoczywa ciężar opowiedzenia o wszystkim co słyszała, co zapamiętała.
Czy udało jej się odtworzyć świat swojej rodziny, przekonajcie się sami 👍

Książka niezwykła, bo w prosty sposób pokazuje prawdziwe ludzkie życie pełne krzywd ale też i szczęścia. Szczegółowe opisy sprawiały, że mogłam zanurzyć się w kulturę żydowską i intensywnie chłonąć jej duchowość 👏

Cudowna perełka wśród powieści z elementami sagi rodzinnej osnutej na kanwie wydarzeń historycznych. Czyli coś co bardzo lubię!

Pięknie napisana i poruszająca opowieść o żydowskiej społeczności, o Polsce i Białej Podlaskiej.
Izraelska autorka odkrywa historię swojej żydowskiej rodziny i tych, którzy zaginęli bez śladu...
Przez co książka nabiera niesamowitego wymiaru -...