Przede wszystkim sprostowanie - to absolutnie nie jest literatura dziecięca wręcz przeciwnie -klasyczna i wymagająca intelektualnie. Jako fanka "Czarodziejskiej góry" Manna zainteresowałam się nią po informacji , że Promiński inspirował się tym wielkim dziełem będąc swoistym epigonem Manna . Zamiast sanatorium mamy tu hotel w malowniczych górach gdzie przyjeżdżają stali bywalcy by we wspinaczkach górskich odświeżyć straconą radość życia- czyli uleczyć się. Tak jest tez z głównym bohaterem pianistą Amadeuszem w kryzysie wieku średniego, który poprzez znajomość z młodą Giną chce odzyskać utracone emocje i kreatywność. Ten wątek jest chyba najsłabszym ogniwem powieści . Zaletą są piękne opisy gór i pasji wspinania się po nich. Mamy też wiele mniej lub bardziej ciekawych refleksji filozoficznych i egzystencjalnych. Myślę , że książka zyskuje potraktowana jako przyjemność z odnajdywania nawiązań i skojarzeń z Czarodziejską górą a także odczytywanie jak wielką moc inspiracji i interpretacji ma dzieło Manna

Przede wszystkim sprostowanie - to absolutnie nie jest literatura dziecięca wręcz przeciwnie -klasyczna i wymagająca intelektualnie. Jako fanka "Czarodziejskiej góry" Manna zainteresowałam się nią po informacji , że Promiński inspirował się tym wielkim dziełem będąc swoistym epigonem Manna . Zamiast sanatorium mamy tu hotel w malowniczych górach gdzie przyjeżdżają...