W tytule zawiera się cała treść. Gęsty mrok, stagnacja, chłód i trudności z obudzeniem się do życia. Oczekiwanie na koniec zimy. "Sen zimowy" to oniryczna książka, z niezbyt optymistycznym przekazem.
W zimową smutną noc, w chłodym samotnym domu, jeden z bohaterów wspomina swoich przyjaciół. Sześciu mężczyzn, z którymi spędził całe życie. Życie, które przypominało letarg. Trzymali się razem, troszczyli o siebie. Uważnie unikali zmian, które zagrażały ich małej wspólnocie. Ich siłą była grupa. Hermetyczni i skostniali bali się nowości. Cieszyli się tym co mają, unikając euforii, nigdy nie pragnęli więcej niż samo przyszło.
Bezruch panujący w "Zimowej opowieści" obezwładnia bohaterów i czytelnika. Niechęć do zmian, brak życiowej inicjatywy sprawiły, że hermetyczny świat stworzony przez grupę przyjaciół, nie wytrzymał próby czasu. Samodzielnie bohaterowie nie byli w stanie poradzić sobie z życiem. Zmieniający się świat, z roku na rok, stawał się miejscem coraz trudniejszym do życia.
To kameralna historia o sile wspólnoty, która aby przetrwać powinna się zmieniać. O tym, że siła tkwi w różnorodności.

W tytule zawiera się cała treść. Gęsty mrok, stagnacja, chłód i trudności z obudzeniem się do życia. Oczekiwanie na koniec zimy. "Sen zimowy" to oniryczna książka, z niezbyt optymistycznym przekazem.
W zimową smutną noc, w chłodym samotnym domu, jeden z bohaterów wspomina swoich przyjaciół. Sześciu mężczyzn, z którymi spędził całe życie. Życie, które przypominało letarg....