Książka która w swojej fabule delikatnie zaskakuje zastosowanym rozwiązaniem, chociaż czasami może wydawać się dosyć przewidywalna.
Idealnie opisane odczucia, pełne sprzecznych sygnałow okazywanie sympatii i uciekanie w swój własny świat emocjonalny ze względu na lęki które paraliżują bohaterów.
Mogłoby się wydawać, że to kolejna płaczliwa romantyczna historia ale czytając dostrzega się w niej więcej głębi i emocjonalnych rozterek niż przy jakiejkolwiek innej pozycji przeznaczonej dla nastoletnich czytelników. Połączenie młodzieńczych pragnień, dziecięcych przeżyć, lęków wyniesionych z traum powstałych wskutek pobytu w sierocińcu oraz powolna walka o naprostowanie tych wszystkich patologicznych uczuć sprawia, że mimowolnie wchodzimy w świat enigmatycznego Ridleya, a jednocześnie odczuwamy empatię płynącą od Nicki. Budzi się w nas złość na niesprawiedliwość wobec dzieci, które niczemu niewinne są ofiarami dążenia do chorych urojeń dorosłych, ale jest ona zrównoważona ulgą, że są ludzie dający szansę na normalne życie tym pokrzywdzonym dzieciom.
W tej książce miesza się świat emocji, fantazji, pragnień, największych lęków i nadziei. Czytając brnie się przez strony płynnie, pomimo ich sporej liczby, książka wciąga a Erin Doom idealnie zachowała charmonie pomiędzy dialogiami, opisami emocji a także barwnymi opisami miejsc, dzięki czemu wyobrażnia doświadczonego czytelnika ma okazję na zniewalającą ucztę kreatywności.

Książka która w swojej fabule delikatnie zaskakuje zastosowanym rozwiązaniem, chociaż czasami może wydawać się dosyć przewidywalna.
Idealnie opisane odczucia, pełne sprzecznych sygnałow okazywanie sympatii i uciekanie w swój własny świat emocjonalny ze względu na lęki które paraliżują bohaterów.
Mogłoby się wydawać, że to kolejna płaczliwa romantyczna historia ale...