Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio sięgałam po polskich autorów, dość popularnych ostatnimi czasy na BookToku oraz innych popularnych serwisach, gdzie namiętnie dane tytuły były polecane… i żałuję tego. Mam poczucie straconego czasu. Nawet jeśli wyznaje zasadę „nie ma zmarnowanego czasu, każda książka formuje gust literacki“, tak zwyczajnie w tym czasie mogłam wesprzeć autora, który jednak bardziej trafiłby w mój ukształtowany już, gust literacki. Te książki nie był dla mnie, tak samo jak ta seria również do mnie nie trafia. Bardzo lubię ostatnio spopularyzowany ostatnimi czasy wątek „villain gets the girl”, tak jak lubię psychologię w książkach, tak tutaj syndrom sztokholmski jest dla mnie mocno spłycony. Romantyzowanie chorób jest zarazą tych czasów, jednak dobrze opisana nie zrobi krzywdy, szkoda tylko, że głównym targetem docelowym są… nastolatki podatne na sugestie. Nie generalizuje, sama byłam kiedyś nastolatką oraz miałam znajomych nastolatków. Wiem mniej więcej, co teraz jest popularne. Bardzo podoba mi się ostrzeżenie od autorki książek, które dostajemy na tacy zanim przeczytamy książkę, jednakże dałam szanse wydawnictwu NZ chcąc ukształtować na jego temat własną opinię. Nie jest ono dla mnie. Lubię jedynie jedną serię od niego, a także nie jest ona jakoś entuzjastycznie polotna.