Autor jak zwykle w dobrej formie. Te prawie 600 stron opisujących chwile tuż przed rosyjskimi rewolucjami 1917 roku, ich wybuch oraz późniejszą wojnę domową i z odzyskującymi wolność narodami jak Finowie, Łotysze, Polacy. Czyta się jak „dobrą” powieść sensacyjną. Użyłem cudzysłowie ponieważ nic nie może być dobrego w 12 milionach ofiar. Wzajemnych, totalnie irracjonalnych rzezi, wymuszonego głodu i wygnania z domów. Powszechne mordy, towarzyszący im cynizm i bezwzględna rządza władzy wyłoniły nową jej emanację - Bolszewizm. Jak podsumował to Antony Beevor „Biali zbyt często uosabiali najgorsze cechy ludzkiej natury, jednak pod względem nieludzkiego okrucieństwa bolszewicy byli nie do pobicia”.
Książka prowadzi nas prze obszary dawnej carskiej Rosji i pokazuje, wszyscy walczą z wszystkimi. Wielbiciele obalonego caratu, liberalni zwolennicy konstytuanty i wszelkiej maści rewolucjoniści no i oczywiście wszelkiej maści psychopaci. A pomiędzy tymi siłami ich ofiary pragnące tylko przeżyć. Śledząc zmagania pomiędzy Białymi, a Czerwonymi co i rusz odnosi się wrażenie, że przeciwnicy komunistów mogli pokonać tę hałastrę. Wystarczyło tylko zrozumieć, że świat się zmienia, że dla zwycięstwa trzeba zjednoczyć się ponad podziałami … Tylko, czy zwycięstwo Białych byłoby dobre dla nowo powstałych państw jak Polska, Litwa, Łotwa, Estonia i Finlandia ? Raczej nie, na co wskazywała niechęć tak Białych jak i Czerwonych do uznania podmiotowości nowych narodów (również Ukraińców).
A wszystko to ubarwione licznymi cytatami ze wspomnień lub dzienników osób, które chcąc lub nie uczestniczyły w tych 4 latach zamętu.

Autor jak zwykle w dobrej formie. Te prawie 600 stron opisujących chwile tuż przed rosyjskimi rewolucjami 1917 roku, ich wybuch oraz późniejszą wojnę domową i z odzyskującymi wolność narodami jak Finowie, Łotysze, Polacy. Czyta się jak „dobrą” powieść sensacyjną. Użyłem cudzysłowie ponieważ nic nie może być dobrego w 12 milionach ofiar. Wzajemnych, totalnie irracjonalnych...