Nie czytajcie dzieciom tej książki tuż przed snem, bo dziwna i straszna to opowieść.
Nam już sam tytuł „Ptasia Jaga” skojarzył się z Babą Jagą. Co prawda postać na okładce się uśmiecha,
ale ptaki uwięzione w jej ramionach nie wyglądają na zadowolone, chyba krzyczą i próbują się oswobodzić.
Rysunki wewnątrz książki też nie są jednoznaczne. Łagodne linie, spokojne szarości, pastelowe barwy, półuśmiechy,
delikatne pióra i liście, dzieci i ptaki. Ale czemu ten wygląda na smutnego, tamten na przerażonego?
Dlaczego ta chmura aż taka czarna, a tęcza w kawałkach?


Autorka wspólnie z ilustratorką opowiadają baśń. Dwoje dzieci trafia do dziwnego lasu z własnej woli,
ale do chatki na kurzej łapce wciąga je magiczna siła. A tam: wyglądająca jak ptak gospodyni, klatki z ptakami,
dywany z piór, łóżka w kształcie jajek.
Atmosferę gęstą od strachu tworzy w tej książce wszystko: wygląd i zachowanie Ptasiej Jagi,
jej rozkazy, czarodziejskie nitki oraz niedokończone, smutne opowieści ptasich więźniów.
Pod koniec historia łagodnieje, a jawa miesza się ze snem.


Nie czytajcie dzieciom tej książki tuż przed snem, bo dziwna i straszna to opowieść.
Ale zachęcam, by po nią sięgnąć. Obok lęku są tam marzenia, współczucie,
chęć działania i niesienia pomocy, współpraca i przyjaźń.
Zło zostanie pokonane, bohaterom uda się uwolnić wszystkie ptaki i wrócić do domu.



https://bajdocja.blogspot.com/2013/04/ksiazki-dla-dzieci-12-ptasia-jaga.html

Nie czytajcie dzieciom tej książki tuż przed snem, bo dziwna i straszna to opowieść.
Nam już sam tytuł „Ptasia Jaga” skojarzył się z Babą Jagą. Co prawda postać na okładce się uśmiecha,
ale ptaki uwięzione w jej ramionach nie wyglądają na zadowolone, chyba krzyczą i próbują się oswobodzić.
Rysunki wewnątrz książki też nie są jednoznaczne. Łagodne linie, spokojne szarości,...