"Greta oto. Ten motyl miał pokazywać, że może i byłam krucha i podatna na zranienie, ale z drugiej strony nie było na świecie rzeczy, która zdołałaby mnie całkowicie zniszczyć".
Książka zaskoczyła mnie swoją dojrzałością i wnikliwym spojrzeniem w meandry ludzkich dramatów i namiętności.

Alicja i Przemek byli z dwóch różnych światów. On - odnoszący sukcesy prawnik, ona - zamknięta w sobie tatuażystka, oni - wzajemna fascynacja od pierwszego wejrzenia.

Ta opowieść wydawała mi się na początku oczywista i przewidywalna. Nic bardziej mylnego! Historia tej pary zawładnęła mną bez reszty, wywołała tyle skrajnych emocji, że nie mogłam się od niej oderwać. Aż do ostatniego rozdziału, do ostatniej strony...

To opowieść bardzo emocjonalna, bo autorka z niezwykłą wrażliwością namalowała obrazy z życia bohaterów. Obrazy smutne i przejmujące, a ich przeżycia z dzieciństwa, ogrom cierpienia i bólu wywołują szok i niedowierzanie.
Tajemnice z przeszłości i bolesne wspomnienia na pewno zaburzyły budowanie prawidłowych relacji w związku, a jednak Alicja i Przemek podjęli próbę bycia razem, mimo wszystko...

Dla niego dziewczyna stała się wręcz uzależnieniem i obsesją. "Alicja wnosiła do mojego życia powietrze. Kolorowe powietrze, którym zacząłem się zachwycać. Zanim ją poznałem otaczała mnie szarość, a teraz każda rzecz miała inną barwę".

Ona potrzebowała bezpieczeństwa, którego nie doświadczała od wczesnego dzieciństwa. Powoli zaczęła zrzucać maskę, pod którą skryła pragnienia i prawdziwe uczucia. Nie umiała jednak do końca zaakceptować i pokochać siebie, w sobie szukając winy za doznane krzywdy i upokorzenia.

Traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa sprawiły, że oboje nie potrafili nikomu zaufać. Zanurzali się w samotności coraz głębiej, jednocześnie pragnąc bliskości, czułości i obecności kogoś, kto wydobędzie ich z tej głębi. Uczyli się wzajemnie wychodzić z ciemności, choć nosili w sobie mrok.
"Pragnęliśmy roztopić lód, ale nie mogliśmy… To chyba nawet nie była nasza wina. To były cząstki przeszłości, które ułożyły naszą przyszłość w niepasującą układankę".
Czy te dwie poranione dusze mają szansę na szczęśliwe życie? Koniecznie zajrzyjcie na karty powieści. Tutaj nie ma prostych odpowiedzi, a początkowo niespieszna akcja nagle zagęszcza się i komplikuje, plącząc jeszcze bardziej ich ścieżki losu.
Dogłębne portrety psychologiczne bohaterów i studium ludzkich zachowań to niewątpliwie atuty tej powieści. Podobnie jak zrozumienie, że nigdy nie ma tylko jednej drogi do wyboru. Tylko od nas zależy, którą drogą będziemy chcieli podążać. Czytajcie, proszę. Warto!

"Greta oto. Ten motyl miał pokazywać, że może i byłam krucha i podatna na zranienie, ale z drugiej strony nie było na świecie rzeczy, która zdołałaby mnie całkowicie zniszczyć".
Książka zaskoczyła mnie swoją dojrzałością i wnikliwym spojrzeniem w meandry ludzkich dramatów i namiętności.

Alicja i Przemek byli z dwóch różnych światów. On - odnoszący sukcesy prawnik, ona -...