Interesująca polska pozycja. Co prawda, niezbyt odpowiada mi styl, w jakim napisano książkę, jednak rozumiem, że dzieło powinno się rozpatrywać w kontekście postmodernizmu. Żeby czytanie sprawiało przyjemność, trzeba przywyknąć do specyficznej metody pisarskiej, co jest ciekawym doświadczeniem. Chaos i rozbicie tekstu nie stanowiły dla mnie przeszkody, a język jest naprawdę dobry, choć momentami ostry. Wielość poruszanych tematów, które się jednak ze sobą łączą i przeplatają, świadczy o umiejętnościach autora. Niektóre epizody, dzięki redukcji użytych słów, stawały się naprawdę świetne, choć powtórzenia w końcu zaczynały drażnić. Opowieść o zagubionych ludziach czasu końca polskiego komunizmu i lat 90., którzy uwikłani zostali w politykę i historię, czasami sami, nie wiedząc, dlaczego. Dużo opinii, z którymi można się zgadzać lub nie, o środowiskach politycznych i kulturalnych. Jak dla mnie, spotkanie z "Postmodernistami" było czymś nowym i cieszę się, że pomimo niskich ocen zajrzałam do książki.

Interesująca polska pozycja. Co prawda, niezbyt odpowiada mi styl, w jakim napisano książkę, jednak rozumiem, że dzieło powinno się rozpatrywać w kontekście postmodernizmu. Żeby czytanie sprawiało przyjemność, trzeba przywyknąć do specyficznej metody pisarskiej, co jest ciekawym doświadczeniem. Chaos i rozbicie tekstu nie stanowiły dla mnie przeszkody, a język jest naprawdę...