Nie wiem o czym jest ta książka, bo na pewno nie o piłce nożnej. To jest swego rodzaju rozprawa naukowa gdzie jest mało treści, a dużo pisaniny o niczym.
Oczywiście nie zabrakło kilku bzdur. Geneza motta Barcelony (Mes que un club) jest trudna do ustalenia, ale jeden z autorów stwierdza, że są to słowa jednego z byłych prezydentów tego klubu (jest to jedna z wersji, ale totalnie niepotwierdzona). A już szczytem absurdu jest twierdzenie, że to hasło odnosi się do wyjątkowości klubu wynikającej z faktu posiadania unikatowego systemu wyboru władz klubu. Szkoda, że autor nie doczytał, że identyczny system funkcjonuje chociażby w Realu Madryt czy Osasunie Pampeluna. Kolejnym absurdem jest to, że Barcelona utrzymuje się w dużej mierze ze składek członkowskich, jak to jest sugerowane w książce. Składki to tak naprawdę może promil ich przychodów.
Twierdzenie, że okienko transferowe to dla piłkarzy "stan zawieszenia" to jakaś totalna aberracja. Testy medyczne są nazwane "procesem piłkarskiej stygmatyzacji ciała, próbą akceptacji bólu i cierpienia". Ręce opadają.
A sugerowanie, że konflikt kibiców z Platformą Obywatelską z 2011 roku miał charakter polityczny i był spowodowany tym, że rząd faworyzował "kibiców rodzinnych", co nie spodobało się innym kibicom jest tak żałosne, że nie wymaga komentarza.
Nie polecam.

Nie wiem o czym jest ta książka, bo na pewno nie o piłce nożnej. To jest swego rodzaju rozprawa naukowa gdzie jest mało treści, a dużo pisaniny o niczym.
Oczywiście nie zabrakło kilku bzdur. Geneza motta Barcelony (Mes que un club) jest trudna do ustalenia, ale jeden z autorów stwierdza, że są to słowa jednego z byłych prezydentów tego klubu (jest to jedna z wersji, ale...