Jak zwykle w przypadku wspomnień żołnierzy i oficerów wrogich armii trudno o ich jednoznaczną ocenę. Lata rozbiorów, okupacji, wzajemnych animozji nie sprzyjają obiektywnej ocenie wydarzeń historycznych. W tym kontekście książki o charakterze wspomnieniowym będą zawsze wzbudzać podejrzenie o tendencyjność, ale cóż... Każdy zaś autor może przejawiać skłonność do ukrywania pewnych wydarzeń, bądź pokazywania w odmiennym świetle. Tak bywało choćby w przypadku wspomnień generała George’a Pattona „Wojna jak ją poznałem” – incydent ze spoliczkowaniem żołnierza czy generała Juliusza Rómmla „Za honor i ojczyznę” – zdarzenie z buntem podchorążego czy okoliczności opuszczenia Armii „Łódź”.
Nie powinno zatem dziwić, iż pewien podporucznik z 4 Dywizji Pancernej przedstawia w wybiórczy sposób zdarzenia z kilku ostatnich miesięcy wojennej służby. Z własnej, subiektywnej perspektywy, nie siląc się na głębszą ocenę sytuacji III Rzeszy.
Dla polskiego czytelnik ciekawe może być ujęcie jak wyglądało wycofywanie wojsk niemieckich z terytoriów Prus Wschodnich, jak wojna dotknęła polskie miasta oraz z jakimi trudnościami wiązało się operowanie jednostką pancerną przy brakach w zaopatrzeniu i wyposażeniu. To wbrew pozorom to nie jest jednowymiarowa opowieść, choć przyznajmy: wymaga zachowania dystansu oraz posiadania własnego zasobu wiedzy historycznej.

Jak zwykle w przypadku wspomnień żołnierzy i oficerów wrogich armii trudno o ich jednoznaczną ocenę. Lata rozbiorów, okupacji, wzajemnych animozji nie sprzyjają obiektywnej ocenie wydarzeń historycznych. W tym kontekście książki o charakterze wspomnieniowym będą zawsze wzbudzać podejrzenie o tendencyjność, ale cóż... Każdy zaś autor może przejawiać skłonność do ukrywania...