Legendy i mity kojarzą nam się z czasami raczej zamierzchłymi. Tymczasem wszyscy partycypujemy w tworzeniu legend, powtarzając je, uzupełniając, ubarwiając. Po jakimś czasie nie wiadomo ile w tym wszystkim prawdy a ile barwnej fikcji. Ale wszyscy przecież wiemy, że w dobrze opowiedzianej historii prawda jest najmniej ważna.
Warszawa jest starym miastem, które dużo przeszło. Ilość bitew, przelanej krwi, zburzonych budynków, zniszczonych cmentarzy aż się prosi o historie o cudach, klątwach i straszeniu duchami. W tej książce jest tego wszystkiego pod dostatkiem plus dużo więcej.
Najciekawszymi historiami dla mnie były te dotyczące architektury, lokali gastronomicznych oraz kultowych, warszawskich, ulicznych postaci.
Kto z nas nie słyszał o wlokącej się budowie złocistego wieżowca nad placem Bankowym. Warszawiacy szybko wyszli z przyczyną ślimaczącej się budowy. Wieżowiec stał na miejscu wysadzonej przez Niemców Wielkiej Synagogi. Szybko zaczęto mówić o klątwie rzuconej przez jednego z rabinów.
Wiele osób słyszało o ulubieńcu Piłsudskiego, znawcy kobiet i poecie, który przez jeden dzień formalnie pełnił urząd prezydenta RP. To Bolesław Wieniawa-Długoszowski. Bardziej znany z tego, że był generałem i prezydentem, zasłynął z wjazdu do Małej Ziemiańskiej, przy ul. Mazowieckiej pod dwunastym. Podobno chcąc wjechać na górę, miał krzyknąć „Koniec żartów, zaczynają się schody”.
No i w końcu kto nie spotkał choć raz w Warszawie, nawet ja go pamiętam!!!, Czarnego Romana. Nikomu nie wadzący, nieagresywny ekscentryk wałęsający się po Śródmieściu. Niemal zawsze ubrany w czarny, obcisły garnitur z czarną fedorą na głowie. Ten książę warszawskiego streetu doczekał się nawet fanpejdża na FB. Stamtąd też dowiedziałam się, że zmarł na ulicy parę lat temu.
Nie chcę przytaczać więcej z opisanych historii. Książka jest świetna. Każdy szanujący się warszawiak i warszawianka powinni ją przeczytać. O ile bardziej interesujące będzie oprowadzenie znajomych i rodziny z Polski po Warszawie zaskakując takimi opowieściami.

Legendy i mity kojarzą nam się z czasami raczej zamierzchłymi. Tymczasem wszyscy partycypujemy w tworzeniu legend, powtarzając je, uzupełniając, ubarwiając. Po jakimś czasie nie wiadomo ile w tym wszystkim prawdy a ile barwnej fikcji. Ale wszyscy przecież wiemy, że w dobrze opowiedzianej historii prawda jest najmniej ważna.
Warszawa jest starym miastem, które dużo przeszło....