Po przeczytaniu opisu książki z tyłu obwoluty, biorąc pod uwagę bardzo ładne wydanie poczułem się niesamowicie zachęcony. Historia, szachy, kryminalna intryga - zapowiadało się co najmniej dobrze, rozrywkowo, w Brown'owskim stylu!
Niestety ale od lat nie czytałem czegoś tak słabego. Wątek tajemniczych i obdarzonych niesamowitą mocą szachów z Montglane na początku interesujący, odsuwa się na dalszy plan. Kiedy przychodzi do konkretów ("o losie! wreszcie się dowiem o co chodzi z tymi szachami!") autorka momentalnie zaczyna "lać wodę" a ja miałem wrażenie, że nie wiem o czym do końca czytam. Dramat, teatralność poganiane dziecięcym suspensem! Czasy maturalne dawno mam za sobą, więc zabawa "w co poeta miał na myśli" nie jest żadną rozrywką. A wrażenie jest mocne i dosadne - K. Neville nie miała zielonego pojęcia jak rozwinąć nomen omen główny wątek powieści, dlatego jesteśmy zasypywani banałami. "Akcja" jest dość rzadka (w tym przypadku to plus) i opisana miernie, a losy głównych bohaterek (Mirelle i Cat) są tyleż nieinteresujące, co naiwne. Śledzimy losy zakonnicy i informatyka bez żadnego planu i przygotowania, które wplątują się w kryminalna rozgrywkę z bliżej nie do końca określonymi osobami. Osoby te mają odpowiadać figurom na szachownicy, a pojawiające się śmiertelne ofiary mają symbolizować rozgrywanie partii szachowej w realnym życiu. Pomysł by odegrać partię szachową przez główną bohaterkę, za pomocą pomagierki Lily, bazując na ich dotychczasowych przygodach jest tak bezdennie głupi, naciągany i nielogiczny, iż w trakcie lektury miałem ochotę rozwalić sobie czaszkę o ścianę. Wątek historyczny przypomina zbiorowy gwałt na dziewuszce historii - przemieszanie wielu (wielu!) postaci historycznych i wplątanie ich w intrygę osiągnął tak wysoki szczyt naiwności, że miałem wrażenie iż książkę napisał alpinista-fantasta. Męczyłem się 3,5 tygodnia nad "ósemką" i z uporem maniaka udało mi się ją ukończyć. Bożej opatrzności dziękuję za to, że nie nabyłem jej od razu z kontynuacją, gdyż byłem bliski realizacji tego pomysłu. Kolegę który mi to polecił niedługo odwiedzę i "serdecznie podziękuję", podobnie jak swojego dentystę, gdyż od tarcia żuchwą podczas lektury pogubiłem szkliwa do cna. Powyższa recenzja jest słaba merytorycznie, ale z pustego to i Salomon nie naleje - biorę za nią odpowiedzialność. Ludziom którzy wystawili "ósemce" dobre oceny w czynie społecznym wysłałbym mailowo spis książek o zbliżonym profilu, ale wartych przeczytania. Stanowczo odradzam każdemu. Ocena 1,5 (pół za ładne wydanie).

Po przeczytaniu opisu książki z tyłu obwoluty, biorąc pod uwagę bardzo ładne wydanie poczułem się niesamowicie zachęcony. Historia, szachy, kryminalna intryga - zapowiadało się co najmniej dobrze, rozrywkowo, w Brown'owskim stylu!
Niestety ale od lat nie czytałem czegoś tak słabego. Wątek tajemniczych i obdarzonych niesamowitą mocą szachów z Montglane na początku...