Nie dałem rady. Książka nudna z długimi opisami i bardzo wolny wątek główny.

Nie dałem rady. Książka nudna z długimi opisami i bardzo wolny wątek główny.

Drugi tom mojej ukochanej ósemki.Niestety też ostatni.
Jest równie zagadkowo i tajemniczo.
Może troszkę mniej jest wątków historycznych ale za to jest dużo sensacji i magii.
Historia szachów z Montglane po raz kolejny wciąga tylko zakończenie takie jakieś nijakie…..
Gra się zakończyła ……
Ale na pewno spodoba się czytelnikom lubiącym zagadki,przygody i sensacje

Drugi tom mojej ukochanej ósemki.Niestety też ostatni.
Jest równie zagadkowo i tajemniczo.
Może troszkę mniej jest wątków historycznych ale za to jest dużo sensacji i magii.
Historia szachów z Montglane po raz kolejny wciąga tylko zakończenie takie jakieś nijakie…..
Gra się zakończyła ……
Ale na pewno spodoba się czytelnikom lubiącym zagadki,przygody i sensacje

Pierwszym tomem "ósemką" się zachwyciłam, druga już tak mnie nie wciągnęła. Autorka sama mówi że nie chciała pisać drugiego tomu ale życie zdecydowało za nią inaczej, pisząc scenariusz wydarzeń września 2001. Dla mnie się to nie kleiło z tymi wydarzaniami, że co że ropa, że terroryzm, że Arabia.
Sama książka to dalsze losy Catherine i jej rodziny. W tym tomie główną rolę odegra córka Catherine i Aleksandra. Podobnie jak u matki i tu iskrzy miedzy nią a arcymistrzem szachowym następnego pokolenia. Podobnie jak u matki, Aleksandra żyje w nieświadomości na temat Gry w którą zostanie uwikłana.
W tym tomie fragmenty z przeszłości, opowieści Charlota są już mniej wciągające niż opowieści Mirelli z "Ósemki". Akcja teraźniejszości z udziałem bohaterki również cechuje się mniejszą ilością porywających momentów.
Zagadki są płytkie, bohaterowie dziecinni, a porywy miłosne na miarę liceum, nawet sceneria przygasła i stała się nudna.
Czytało się jakoś, nie ubawiłam się, nie popłynęłam w wątku, nie zanudziłam się też doszczętnie, chociaż na końcówce usnęłam - w dosłownym znaczeniu tego słowa - i musiałam jeszcze raz przeczytać aby wiedzieć że naprawdę skończyło się nijak

Pierwszym tomem "ósemką" się zachwyciłam, druga już tak mnie nie wciągnęła. Autorka sama mówi że nie chciała pisać drugiego tomu ale życie zdecydowało za nią inaczej, pisząc scenariusz wydarzeń września 2001. Dla mnie się to nie kleiło z tymi wydarzaniami, że co że ropa, że terroryzm, że Arabia.
Sama książka to dalsze losy Catherine i jej rodziny. W tym tomie główną rolę...

http://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2011/08/gra-katherine-neville.html

Gra się rozpoczęła! ...a właściwie zakończyła, bo już ją przeczytałam :) Świetna książka - dobrze napisana, ma ciekawe dialogi i dwa przeplatające się wątki (czasy współczesne i rok 1822).
Gra opowiada o cudownym komplecie szachów stworzonym z cennych metali i kamieni w 1822 oraz jego mocy. Pionki są ukryte na świecie - moc otrzyma ten, który je skompletuje. Mamy 2 drużyny Białych i Czarnych, które z sobą rywalizują i reprezentują konkretne pionki. Na wstępie poznajemy Alexandrę Solarin, dziecięcą mistrzynię w szachach, w chwili kiedy ginie jej ojciec. Potem zaczyna się Gra i Alexandra jest jednym z pionków. Nie powiem, co się dzieje ani jakie intrygi ją oplatają, bo zepsuję radość czytania chętnym do poznania tej historii :)

Gra jest bardzo ciekawa, trzyma w napięciu, wątki przeplatają się - bardzo dobrze się ją czyta. Na pewno znajdzie zwolenników wśród czytelników lubiących sensacje, zagadki, ciekawostki historyczne. Książka zawiera też wątki fantastyczne i magiczne :) Gra jest kontynuacją "Ósemki" - jednak można ją przeczytać jako zupełnie odrębną książkę.
Bardzo mi się podobała - POLECAM!

http://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2011/08/gra-katherine-neville.html

Gra się rozpoczęła! ...a właściwie zakończyła, bo już ją przeczytałam :) Świetna książka - dobrze napisana, ma ciekawe dialogi i dwa przeplatające się wątki (czasy współczesne i rok 1822).
Gra opowiada o cudownym komplecie szachów stworzonym z cennych metali i kamieni w 1822 oraz jego mocy....

Po pierwszej części ("Ósemka") spodziewałam się czegoś lepszego. "Gra" wydaje mi się niepotrzebną kontynuacją. Mnogość wątków, które rozwiązują się dosłownie na ostatnich kartach (nagle bohaterowie doznają jakiegoś dziwnego oświecenia choć nie mogli problemu rozwiązać przez 500 stron). W dodatku to co w "Ósemce" było niewątpliwą zaletą (wątek historyczny) to w "Grze" jest to wielkim minusem. W dodatku ten wątek historyczny kończy się w połowie książki... Jestem bardzo rozczarowana książką. Po kontynuacji "Ósemki" spodziewałam się czegoś o wiele lepszego...

Po pierwszej części ("Ósemka") spodziewałam się czegoś lepszego. "Gra" wydaje mi się niepotrzebną kontynuacją. Mnogość wątków, które rozwiązują się dosłownie na ostatnich kartach (nagle bohaterowie doznają jakiegoś dziwnego oświecenia choć nie mogli problemu rozwiązać przez 500 stron). W dodatku to co w "Ósemce" było niewątpliwą zaletą (wątek historyczny) to w "Grze" jest...

2009

2009

długo się rozkręca, ale warto się przemęczyć

długo się rozkręca, ale warto się przemęczyć

Druga część jest równie zagadkowa, co pierwsza. Splątane wątki, historie, lekki mistycyzm, tajemnica... Przeczytałam z prawdziwą przyjemnością.

Druga część jest równie zagadkowa, co pierwsza. Splątane wątki, historie, lekki mistycyzm, tajemnica... Przeczytałam z prawdziwą przyjemnością.

Słaba kontynuacja "Ósemki". Wszystko pomieszane i pogmatwane. Ta sama historia, ta sama gra lecz w jeszcze gorszym wydaniu.

Słaba kontynuacja "Ósemki". Wszystko pomieszane i pogmatwane. Ta sama historia, ta sama gra lecz w jeszcze gorszym wydaniu.

Lubię zagadki historyczne połączone z jaką tajemnicą / magią jako iluzją szczęścia. Lubię chodzić z autorami książek po ich kluczach i tropach do rozwiązania ściśle chronionych (dla dobra ludzkości oczywiście : )tajemnic nieziemskich.

Lubię zagadki historyczne połączone z jaką tajemnicą / magią jako iluzją szczęścia. Lubię chodzić z autorami książek po ich kluczach i tropach do rozwiązania ściśle chronionych (dla dobra ludzkości oczywiście : )tajemnic nieziemskich.