Przygody prostego urzędnika w świecie fizyki XX. wieku. W zasadzie trudno z czystym sumieniem uczynić tej książce zarzut - informacje prawdziwe odpowiednio do poziomu merytorycznego, błędów niemal brak (pomijam literówki).
Najsłabszą stroną "Nowego Świata ..." jest oczywiście fabuła. Prostacka, nielogiczna, naciągana, płytka. Jednak to nie dla fabuły sięga się po tę książkę. Historia Pana Tompkinsa ma być jedynie dodatkiem, tłem, tworzyć kontekst do opowiadania o najważniejszych naukowych koncepcjach minionego stulecia.
Na duży plus zaliczam doskonałe uaktualnienie autorstwa Russella Stannarda (Gamow nie żyje od 1968 roku, a okres 50 lat to w fizyce cała epoka).
Po raz pierwszy (być może pierwszy w ogóle, a na pewno pierwszy od bardzo dawna) rozdział dotyczący cząstek elementarnych został potraktowany jak należy. Zarówno w tekście głównym jak i w słowniku poprawnie zdefiniowano cząstki elementarne - nawet w bardziej specjalistycznych książkach branżowych nie zawsze jest to dopilnowane. Brawo.

Tradycyjnie moja mała errata i uwagi:
-s. 61, przedostatni akapit. Czytany w nim o Wielkim Wybuchu jako o początku Wszechświata. Tak samo na stronie 97 oraz w słowniczku. To duża nadinterpretacja. Nie wiadomo co było przed Wielkim Wybuchem, ponieważ znane nam obecnie prawa fizyki sięgają tylko do czasu rzędu 10^-43 sekundy po nim. Wielki Wybuch może zachodzić regularnie co jakiś czas (modele oscylującego Wszechświata),a za każdym razem "odbijający się" Wszechświat traci ciągłość i wszelkie powiązania z poprzednim, z tego powodu badając nasz Wszechświat nie możemy dowiedzieć się nic o tym co go poprzedzało. Lepiej mówić i myśleć o Wielkim Wybuchu jako o etapie ewolucji Wszechświata w którym gęstość i temperatura osiągały ekstremalne wartości.

-s. 122 podaje stałą Plancka w złych jednostkach. Cytat: "Stała h ma wartość liczbową 6.6*10^-34 J/s [tu powinno być J*s] (dżul razy sekunda)". W nawiasie podano słownie dobrą jednostkę, symbolicznie zapisano źle. Odnotowuję pro forma, zapewne literówka edycyjna.

-s. 256 - słowo "izotop" przetłumaczone jako "ta sama forma". Etymologicznie słowo "izotop" pochodzi z greki gdzie "isos" znaczy równy/ten sam a "topos" miejsce. Izotop tłumaczy się jako "ten, który zajmuje to samo miejsce" [w układzie okresowym, gdzie pierwiastki są rozmieszczone wg liczby protonów w jądrze, bez uwzględnienia liczby neutronów].

-Rozdział 15 i nn. - mieszanie określenia cząstka i cząsteczka (w słowniczku rozróżnione prawidłowo). Nie należy używać zamiennie tych określeń, bo każde z nich w nauce funkcjonuje i ma precyzyjne znaczenie.

Przygody prostego urzędnika w świecie fizyki XX. wieku. W zasadzie trudno z czystym sumieniem uczynić tej książce zarzut - informacje prawdziwe odpowiednio do poziomu merytorycznego, błędów niemal brak (pomijam literówki).
Najsłabszą stroną "Nowego Świata ..." jest oczywiście fabuła. Prostacka, nielogiczna, naciągana, płytka. Jednak to nie dla fabuły sięga się po tę...