Książka ewidentnie nie skierowana do mnie (jestem mamą niespełna trzyletniego chłopca, w trakcie mojej nauki przez kilka lat "liznęłam" pedagogiki i psychologii, bardzo interesuję się dziećmi, rodziną i wychowaniem, dużo czytam i rozmawiam na ten temat). 50% książki to "oczywiste oczywistości", banały i fundamentalne podstawy po prostu... Pozostałe 50% to kilka interesujących porad oraz mnóstwo, mnóstwo stwierdzeń od których łapałam się za głowę... porównanie relacji z dzieckiem do podległości wojskowej, przekaz o treści "dziecko należy karać za złość" (jak już to za nieakceptowalną formę jej wyrażania - moim skromnym zdaniem - a nie za przeżywanie naturalnej dla człowieka emocji!) czy uznanie pozwolenia wyjścia na dwór czy jazdy na rowerze za formę nagrody na którą należy zasłużyć (yyy... to lepiej kisić dziecko w domu? czy przypadkiem nie powinniśmy zachęcać dzieci do aktywności fizycznej na świeżym powietrzu?).
W mojej opinii książka może być przydatna wyłącznie w przypadku starszych dzieci, przez lata, trwale "źle wychowywanych" i źle wychowanych przez rodziców, kiedy inne formy już nie skutkują. W pozostałych przypadkach - moim zdaniem - zalecenia są nie tylko niepotrzebne, ale mogą i szkodzić.

Książka ewidentnie nie skierowana do mnie (jestem mamą niespełna trzyletniego chłopca, w trakcie mojej nauki przez kilka lat "liznęłam" pedagogiki i psychologii, bardzo interesuję się dziećmi, rodziną i wychowaniem, dużo czytam i rozmawiam na ten temat). 50% książki to "oczywiste oczywistości", banały i fundamentalne podstawy po prostu... Pozostałe 50% to kilka...