Serię przygód Thora, pisaną przez Aarona śledzę od samego początku i... zaczyna się mi już ona dłużyć. Nie jest zła. Cholera, miejscami idealnie trafiła ona w mój gust, ale czasami widać wyraźnie, że scenarzysta rozwleka niemiłosiernie poszczególne wątki. Nie wymagam od tego typu komiksów jakiejś zachwycającej fabuły, porywającej serce i zmuszającej do myślenia. Jednak jeśli jakiś motyw jest wałkowany wielokrotnie, to zwyczajnie się nudzi. I tak jest w tym albumie. "Niegodny Thor" byłby zarąbisty, gdyby go skrócić mniej więcej o połowę, no może jedną-trzecią. W pewnym momencie miałem już dość smętów naszego tytułowego bohatera, który tylko chrzanił, jak to jest niegodny tego i niegodny tamtego. Mógł to streścić i zająć się tym, w czym jest najlepszy - młóceniu wrogów.

Być może za bardzo marudzę, ale obecny Thor, a raczej Odinson, gdyż jak sam bohater nagminnie powtarza jest niegodny swego imienia oraz oręża, jest taką miękką kluchą. Niby naparza się z przeciwnikami, chleje piwo, stara się być wyszczekany, ale w praktyce ciągle narzeka. A to, że zawiódł zaufanie, że nie można na nim polegać, że jego młot przepadł, że bla bla bla. Serio, w połowie tego tomu chciałem wejść w świat komiksu i sprzedać głównemu bohaterowi soczystego plaskacza z taką siłą, aby oprzytomniał. Już jego przeciwnicy, w tym głównie Kolekcjoner i dwie służki Thanosa (osobiście kibicowałem Czarnemu Łabędziowi - ostra kobitka) były nieporównywalnie lepiej napisane niż smętny Odinson. Niestety to ten ostatni był narratorem i siłą rzeczy przypadało mu najwięcej dialogów i monologów.

Tak naprawdę komiks borni się wizualnie oraz dzięki postaciom z dalszego planu. Bez nich po prostu szło zasnąć, bo w kółko czytało się ciągle to samo marudzenie. Tak, tym tekście też to czynię :) Czy sięgnę po kolejny album tej serii? Tak, bo znów postacią główną będzie Potężna Thor, czyli Jane Foster. Swoją drogą tych Thorów w multiversum jest od cholery i czasem się już zaczynam gubić ile osób władało Mjolnirem oraz podobnym do niego orężem. Ma to swój urok, ale potrafi wymęczyć.

Serię przygód Thora, pisaną przez Aarona śledzę od samego początku i... zaczyna się mi już ona dłużyć. Nie jest zła. Cholera, miejscami idealnie trafiła ona w mój gust, ale czasami widać wyraźnie, że scenarzysta rozwleka niemiłosiernie poszczególne wątki. Nie wymagam od tego typu komiksów jakiejś zachwycającej fabuły, porywającej serce i zmuszającej do myślenia. Jednak...