Z prozą Krystyny Śmigielskiej za sprawą "Niedaleko od jabłoni" zetknąłem się po raz pierwszy, zamierzając początkowo tylko wstępnie zapoznać się z jej treścią. I to był błąd. Należało po prostu rzetelnie do lektury się przymierzyć. I się koniec końców przymierzyłem, a w zasadzie samo się stało. Ta powieść wciągnęła mnie w swą treść i klimat od pierwszych stron. Umie autorka poprowadzić narrację w ten sposób, by czytelnik zarwał noc, nie mogąc oderwać się od lektury. Przede wszystkim urzekło mnie lekkie pióro pani Śmigielskiej, a co za tym idzie, swoboda operowania przejrzystością słowa. Brawo. No i znakomicie sportretowani bohaterowie - Karol, Ewa, Filipa, Kacper..., ale przede wszystkim sprawca wielu zamieszań w tej opowieści, Joachim Tychlicki. Nie przypominam sobie, bym w ostatnich miesiącach, może nawet latach, zetknął się w dziele prozatorskim z tak skonstruowanym pod względem psychologicznym młodzieńcem. Autorka Joachima wyposażyła moim zdaniem w to wszystko, czym reprezentant młodego pokolenia cechować się powinien. Joachim jest więc kumulacja tego wszystkiego, co dziś w młodzieży nas oburza, zachwyca i budzi zazdrość zarazem. Nie mam zamiaru streszczać powieści, a jedynie zalecić konieczne zapoznanie się z jej treścią. Bo naprawdę warto. "Niedaleko od jabłoni" to naprawdę znakomity kęs doznań emocjonalnych wypuszczony z wydawnictwa SEQOJA.

Z prozą Krystyny Śmigielskiej za sprawą "Niedaleko od jabłoni" zetknąłem się po raz pierwszy, zamierzając początkowo tylko wstępnie zapoznać się z jej treścią. I to był błąd. Należało po prostu rzetelnie do lektury się przymierzyć. I się koniec końców przymierzyłem, a w zasadzie samo się stało. Ta powieść wciągnęła mnie w swą treść i klimat od pierwszych stron. Umie autorka...