Udało się! Skończyłam!

Bardzo czekałam na premierę tej książki. Jest to debiut autorki.

Główna bohaterka - Scarlett przeprowadza się z Phoenix do Bostonu wraz z matką po rozwodzie swoich rodziców. Tam poznaje dwóch różnych od siebie chłopców Silasa - miłego, ułożonego i ambitnego, oraz Chrisa - tajemniczego bad boya. Co z tego wyniknie?

Mam duży problem z tą książką i było dla mnie wyzwaniem skończyć ją. Po ponad 20 stronach pierwszy raz miałam ochotę ją porzucić i nie kończyć. Jestem osobą, która nie porzuca książek.

Po skończeniu tej książki zostałam z dwoma nierozwiązanymi zagadkami. Ile lat mają bohaterowie? Co łączyło trójkę głównych bohaterów poza Scarlett?

Zacznijmy od tego nieszczęsnego wieku bohaterów. Z tego co wyczytałam to w momencie, kiedy poznajemy Silasa i Scarlett są w ostatniej klasie przez college’u. Nie jest wprost podany ich wiek. W jednej z scen jest napisane, że trzy lata wcześniej Silas był w związku i miał 16 lat. Około dwóch stron dalej, ze dwa lata temu. To ile mają lat? 18 czy 19? Jeśli, 19 to nierealne, żeby chodzili do high school, gdyż kończy się go jak się ma 16-18 lat. Do końca książki nie dowiadujemy się ile lat mają bohaterowie.

Niestety, zabrakło reaserchu przez autorkę o Ameryce i samym Bostonie. Na przykład bohaterowie udają się na uroczyste rozpoczęcie roku. Z tego co wygooglam w Stanach nie ma takie rozpoczęcia roku jak w Polsce. Boston jest dużym miastem, a czułam się jakby było to małe miasteczko w Polsce, gdzie wszędzie jest blisko w tym na łono natury. Jak bohaterowie mogą przejechać kawałek i znaleźć się na polnej drodze czy przy jeziorze? Myślę, że lepiej byłoby umieścić wydarzenia w fikcyjnym miejscu lub w Polsce.

Upływu czasu, nie czułam go w ogóle. Bohaterowie się dopiero poznają, wymieniają kilka zdań, a nagle dowiaduje się, że znają się kilka miesięcy. Czułam, że zostały pominięte ważne wydarzenie lub wspominanie w jednym zdaniu „bo trzeba”. Tak samo było z godzinami. Bohaterowie umawiają się do Wesołego Miasteczka na 13, bawią się jakoś 4 godziny i nagle jest godzina 22. Jak??

Absurdalne sytuacje w książce. Na przykład zakupy Scarlett z mamą. Najpierw dowiaduje się, że mama głównej bohaterki zawsze sobie coś kupuje, a potem, że główna bohaterka namawia ją żeby sobie coś kupiła. To jak wreszcie jest? Również dziwne było jak Scarllet w jednej z scen odpycha Siles tak, że upada kilka metrów dalej. Jak??? Ona jest taka silna? Taki dziwnych sytuacji, które się nie kleiły było więcej.

Sceny „spicy” nie przypadły mi go gustu. Powierzchowne, napisane na siłę. Autorka poruszyła sprawy trudne dla młodych ludzi, w tym choroby. Jednak czułam jakby były napisane powierzchownie i nic nie wnosiły.

No i zakończenie. Rozczarowujące. I czemu było w epilogu? Natomiast, prolog był przepiękny, wzruszający.

Czułam się jakbym czytała rękopis autorki, a nie książkę po korekcie i redakcji. Między innymi kilka razy imię Max było przekręcone na Maz. Również błędy logiczne, których przykłady wymieniłam.

Z przykrością stwierdzam, że jest to słaba książka. Czuję się rozczarowana. Historia się nie klei, nie rozumiem jej. Czuję się jakby został mi przedstawiony fragment jej, a resztę mam się domyśleć. Widać, że był pomysł, jednak zabrakło reaserachu i rozplanowania historii. Z racji, że to debiut nie skreślam twórczości autorki.

Udało się! Skończyłam!

Bardzo czekałam na premierę tej książki. Jest to debiut autorki.

Główna bohaterka - Scarlett przeprowadza się z Phoenix do Bostonu wraz z matką po rozwodzie swoich rodziców. Tam poznaje dwóch różnych od siebie chłopców Silasa - miłego, ułożonego i ambitnego, oraz Chrisa - tajemniczego bad boya. Co z tego wyniknie?

Mam duży problem z tą książką i...