Kiedy zobaczyłam tę okładkę, czułam, że to musi być coś wyjątkowego. Debiutujące wydawnictwo Drzazga na swój debiut wybrało wyjątkową powieść.

Pięknie wydana książka, która powraca do rąk czytelnika po 50 latach od pierwszego wydania.
Czy jest w stanie zachwycić?

Życie na wsi poznajemy przez pryzmat Marychny - dziewczyny, która wyróżnia się na tle społeczności. Dzięki temu kobiecemu spojrzeniu można dostrzec jak wyglada hierarchia na wsi - jak świat mężczyzn dominuje i jest nietykalny.

Świat po wojnie nie jest łatwy - zarówno fizycznie jak i psychicznie. To czas, który po zawirowaniach i szybkim kursie dojrzewania, istnieje i młodzi ludzie muszą się w nim odnaleźć.

Można też czytać tę powieść w wymiarze onirycznym - jako baśń z elementami mitycznymi. Sporo tutaj symboli, duchów i dziwnych stworzeń.

Wyobcowanie, samotność, śmierć i miłość - wokół tego Oryszyn tworzy sieć powiązań. Każdemu czegoś brakuje, każdy chce odnaleźć receptę na życie. Portrety psychologiczne są sprawnie utkane i dają przestrzeń do samodzielnej interpretacji.

Zyta Oryszyn maluje obrazami - język potrafi być poetycki i dosadny. Wydobywa koloryt i jest bardzo intensywny. Konstrukcje zdań są trochę archaiczne, ale konsekwencja w ich stosowaniu nadaje rytm opowieści. Wiejska gwara dodaje autentyczności.

Chwilami można odnieść wrażenie, że jest tu trochę „Chłopów”, „Chama”, „Nagiego sadu”, „Podkrzywdzia” i „Dygotu” - natomiast nie ulega wątpliwości, że „Najada” i Oryszyn to indywidualny styl.

Z pewnością jest to bardzo dobry start nowego wydawnictwa. Drzazga, która mnie zaskoczyła - życzę sobie więcej takich wbijających lektur 😊

Kiedy zobaczyłam tę okładkę, czułam, że to musi być coś wyjątkowego. Debiutujące wydawnictwo Drzazga na swój debiut wybrało wyjątkową powieść.

Pięknie wydana książka, która powraca do rąk czytelnika po 50 latach od pierwszego wydania.
Czy jest w stanie zachwycić?

Życie na wsi poznajemy przez pryzmat Marychny - dziewczyny, która wyróżnia się na tle społeczności. Dzięki...