Przyznam się, że nie była to dla mnie tak łatwa lektura jak założyłam i gdybym nie wspierała się audiobookiem czytanie zajęłoby mi więcej czasu.

A jakie są moje refleksje? Na pewno rozczarowanie po latach.
Nie wiem czy to brak młodzieńczej egzaltacji czy bezpośrednie czytanie po Chłopach, ale dla mnie nad Nad Niemnem po tylu latach wypada dużo słabiej niż to zapamiętałam.

A dlaczego? Po pierwsze sławne opisy, owszem i piękne, ale za długie. 21 stron litego tekstu bez dialogów, to nawet dla mnie było za dużo. A dwa, że wiele z nich polegało na nieskończonym wymienianiu i precyzyjnych opisach, ale czy każdorazowo było one wyjątkowo piękne? Nie. Po prostu były szczegółowe.
Po drugie ciężko polubić się z książką, w której występuje tak niewielu pozytywnych bohaterów i to w tak niewielkich rolach. Większość postaci snuje się z szezlonga na szezlong rozpaczając jak to ciężko jest być zamożnym. Czytało się to potwornie ciężko.

Były też oczywiście momenty piękne, wzruszające i zabawne, co sprawiło, że ogólnie czas czytania był przyjemny. Bawiłam się wspominaniem fragmentów, które czytałam i odkrywaniem rzeczy, które zapomniałam. Ale to nie jest już moja ulubiona lektura.

Przyznam się, że nie była to dla mnie tak łatwa lektura jak założyłam i gdybym nie wspierała się audiobookiem czytanie zajęłoby mi więcej czasu.

A jakie są moje refleksje? Na pewno rozczarowanie po latach.
Nie wiem czy to brak młodzieńczej egzaltacji czy bezpośrednie czytanie po Chłopach, ale dla mnie nad Nad Niemnem po tylu latach wypada dużo słabiej niż to...