Nasza szkapa

Rok Konopnickiej, więc trzeba poznać/odświeżyć możliwie najwięcej z jej twórczości, od oczywistości rozpoczynając. Okrytą złą sławą "Szkapę" wrzuciłem na początek kolejki, by "kontrowersyjne" tytuły mieć jak najprędzej za sobą. To nadal poruszająca, ciekawie skonstruowana, choć pozornie prosta nowela, której prawdziwy potencjał otwiera się podczas dyskusji. Paradygmat dziecka, wcześniej w literaturze traktowanego pretensjonalnie, to spore wyzwanie warsztatowe. Marii bez wątpienia się udało. Nie miałbym problemu, by powrotem Konopnickiej do kanonu lektur pozbyć się przy okazji jakiegoś mniej sensownego utworu. Tak, "Syzyfowe prace", na was patrzę.

Rok Konopnickiej, więc trzeba poznać/odświeżyć możliwie najwięcej z jej twórczości, od oczywistości rozpoczynając. Okrytą złą sławą "Szkapę" wrzuciłem na początek kolejki, by "kontrowersyjne" tytuły mieć jak najprędzej za sobą. To nadal poruszająca, ciekawie skonstruowana, choć pozornie prosta nowela, której prawdziwy potencjał otwiera się podczas dyskusji. Paradygmat...

Nowela pozytywistyczna. Czysty realizm. Biedna rodzina. Matka chora. Trójka chłopaków i ojciec. Choroba matki "pożera" dom. Znikają meble, ubrania, pamiątki, wszystko, co ma jakąś wartość. Na końcu trzeba sprzedać stara, ślepą na jedno oko szkapę, klacz, która była żywicielką i ostatnim elementem układanki ostatecznego pogłębienia rodziny. Jej sprzedaż dla dzieci była największa tragedia, większą nawet od śmierci matki. Widać to w ostatniej scenie, podczas której obserwujemy kondukt żałobny z trumną i radość chłopców z kolejnego spotkania z ukochanym koniem.

Nowela pozytywistyczna. Czysty realizm. Biedna rodzina. Matka chora. Trójka chłopaków i ojciec. Choroba matki "pożera" dom. Znikają meble, ubrania, pamiątki, wszystko, co ma jakąś wartość. Na końcu trzeba sprzedać stara, ślepą na jedno oko szkapę, klacz, która była żywicielką i ostatnim elementem układanki ostatecznego pogłębienia rodziny. Jej sprzedaż dla dzieci była...

Nowela dobrze ukazuje rzeczywistość biednej ludności mieszkającej w zaborze rosyjskim. Uderzające jest jednoczesne zrozumienie i brak zrozumienia dziecka - pojmuje, co się dzieje, lecz nie jest w stanie objąć powagi tej sytuacji umysłem.

Nowela dobrze ukazuje rzeczywistość biednej ludności mieszkającej w zaborze rosyjskim. Uderzające jest jednoczesne zrozumienie i brak zrozumienia dziecka - pojmuje, co się dzieje, lecz nie jest w stanie objąć powagi tej sytuacji umysłem.

Boże, to chyba najstraszniejsza książka jaką w życiu czytałam.

Boże, to chyba najstraszniejsza książka jaką w życiu czytałam.

Kolejna nowelka Marii Konopnickiej, którą mogę "wrzucić" do jednego worka z lekturami [zmorami] szkolnymi (zresztą z podobną tematycznie inną nowelką ze zwierzęciem w tle: "Łyskiem z pokładu Idy"). Tego typu lektury każą mi zadać sobie pytanie: dlaczego tak bardzo katuje się w szkole dzieci taką przygnębiającą literaturą...?

Kolejna nowelka Marii Konopnickiej, którą mogę "wrzucić" do jednego worka z lekturami [zmorami] szkolnymi (zresztą z podobną tematycznie inną nowelką ze zwierzęciem w tle: "Łyskiem z pokładu Idy"). Tego typu lektury każą mi zadać sobie pytanie: dlaczego tak bardzo katuje się w szkole dzieci taką przygnębiającą literaturą...?

Niektórzy uważają, że jako dzieci rozumiemy mniej... Prawda jest taka, iż rozumiemy inaczej, bardziej emocjonalnie, mniej racjonalnie. A jednak podejście dziecka, nieraz lepiej ukazuje miłość, zaufanie i przywiązanie.

Niektórzy uważają, że jako dzieci rozumiemy mniej... Prawda jest taka, iż rozumiemy inaczej, bardziej emocjonalnie, mniej racjonalnie. A jednak podejście dziecka, nieraz lepiej ukazuje miłość, zaufanie i przywiązanie.

Mistrzyni pióra.
Nowela, którą KAŻDY powinien przeczytać i ZNAĆ.

"Nasza szkapa" budzi uczucia, które dotąd spały. Które nie istniały prawie. Emocje, które wydzierają na światło dzienne i których wzburzenie nie sposób łatwo opanować. Nie da się ukryć goryczy, jaka coraz bardziej zalewa wnętrze czytelnika. Nie sposób nie odczuć smutku. Płaczesz. Tak, płaczesz nad dolą dzieci i ich biedoty, w jakiej przyszło im żyć. Jest tu chora matka, jest kochający tata, jest szkapa, ukochana szkapa i są trzy żyjące wraz z nimi rupiecie prawie - żelazko, moździerz i rondel. Były i są i będą - rzeczy raz na CAŁE życie.
I jest głód - wieczny kompan i zimno i smutek.
Smutek w oczach dorosłych, a radość z psot w dzieciach, ale to szkraby dorastają i łapią życie z jego dobrem i złem i bawią się nim. Dzieci inaczej widzą, to co ich otacza. Niby pojmują ogólną biedę, zdają sobie sprawę z choroby matki i coraz większego ubóstwa ojca, ale ... ich świat nadal walczy z szarością codzienności.

A z boku życie pisze im osobną historię...

Mistrzyni pióra.
Nowela, którą KAŻDY powinien przeczytać i ZNAĆ.

"Nasza szkapa" budzi uczucia, które dotąd spały. Które nie istniały prawie. Emocje, które wydzierają na światło dzienne i których wzburzenie nie sposób łatwo opanować. Nie da się ukryć goryczy, jaka coraz bardziej zalewa wnętrze czytelnika. Nie sposób nie odczuć smutku. Płaczesz. Tak, płaczesz nad dolą...

Chwilami zakręciła się łza w oku podczas czytania tej noweli. Porażający jest kontrast między tragedią dorosłych a beztroską dzieci, które żyją w swoim świecie i nie do końca zdają sobie sprawę z powagi sytuacji. Z jednej strony śmierć matki a z drugiej w tym samym czasie radość i szczęście dzieci na widok ukochanej szkapy, która była dla nich niczym członek rodziny i której pojawienie się przesłoniło pogrzeb matki. Po skończonej lekturze człowiek zostaje z refleksją w głowie i niepokojem w sercu. Narracja z perspektywy dziecka była strzałem w 10. Ode mnie 7,5/10.

Chwilami zakręciła się łza w oku podczas czytania tej noweli. Porażający jest kontrast między tragedią dorosłych a beztroską dzieci, które żyją w swoim świecie i nie do końca zdają sobie sprawę z powagi sytuacji. Z jednej strony śmierć matki a z drugiej w tym samym czasie radość i szczęście dzieci na widok ukochanej szkapy, która była dla nich niczym członek rodziny i...

Wzruszająca lektura naszej mistrzyni pióra. Trudno powstrzymać emocje, które targają czytelnikiem - dzieckiem.

Wzruszająca lektura naszej mistrzyni pióra. Trudno powstrzymać emocje, które targają czytelnikiem - dzieckiem.

Jedna z tych lektur szkolnych, o której starasz się jak najszybciej zapomnieć. Z wielu powodów 😈

Jedna z tych lektur szkolnych, o której starasz się jak najszybciej zapomnieć. Z wielu powodów 😈