Książka zaczyna się bardzo dynamicznie. Trafiamy na SOR, gdzie poznajemy jednego z głównych bohaterów, Adama oraz tajniki jego emocjonującej, jakże wartościowej i trudnej pracy. Dla kontrastu, kilka stron później trafiamy na nudne i raczej w złym guście przyjęcie dla biznesmanów oraz ich partnerek, gdzie Konrad lekceważy swoją żonę - nauczycielkę Małgosię. To jej losy stanowią główny wątek historii. Nie jest to jednak standardowa obyczajówka, a romans wcale nie dominuje pozostałych aspektów życia bohaterki. Wręcz przeciwnie.

Żaneta Pawlik w swojej debiutanckiej książce pokazała różne oblicza miłości, często wiążące się z cierpieniem i wyrzeczeniami. Zamiast prostej historii romantycznej przedstawiła powolne narodziny wartościowej, dojrzałej relacji nacechowanej prawdziwą głębią, czułością i otwartością, a to rzadko zdarza się w literaturze.

Co więcej, autorka zwróciła uwagę również na trudne relacje rodzicielskie i to, w jaki sposób rzutują na związki w dorosłym życiu osób, które borykały się jako dzieci z problemami, wytworzonymi przez ich opiekunów. MOWY NIE MA to zdecydowanie nie jest cukierkowa lektura, bo wątek Juliana i Teofili to brutalność, niesprawiedliwość i ogromne cierpienie. Cieszę się, że w powieści pojawił się tak prawdziwy wątek, a autorka nie wahała się zafundować czytelnikowi mocnych momentów. Dzięki temu książka wg mnie jest dużo bardziej wartościowa.

Kolejna rzecz, która bardzo mi przypadła do gustu, to rozmowy Małgosi z jej przyjaciółką. Klaudynę poznajemy jako singielkę, która czasem wydaje się przebojowa niczym Samanta z Seksu w wielkim mieście, ale wcale nie ukrywa, że chciałaby spotkać miłość i żyć wspólnie z partnerem. Jej poglądy czasem są kontrowersyjne. Nie waha się szczerze opowiadać o tym, co uważa, i dzięki temu zmusza Małgosię to zmiany innej perspektywy. Dyskusje tej dwójki dzielnych kobiet są konkretne, żywiołowe i WAŻNE, bo pokazują dwa często odmienne od siebie punkty widzenia, z których ani jeden, ani drugi nie jest gorszy. Po prostu są inne. Mimo tego przyjaciółki są dla siebie absolutnym wsparciem. To piękne, bo pokazuje, jak niewiele trzeba, by zbliżyć się do drugiego człowieka i stworzyć z nim cudowną więź. Wystarczy nie oceniać...

Żaneta Pawlik napisała książkę mądrą, szczerą w swym przekazie, emocjonującą (zwłaszcza pod koniec) i zawierającą mnóstwo wartościowych refleksji. Czyta się bardzo szybko, lektura nie jest wymagająca, bo słownictwo zastosowane przez autorkę jest proste w rozumieniu. Dzięki niej spędziłam w bardzo przyjemny sposób dwa wieczory. Trzymam kciuki, by debiut autorki dotarł do jak najszerszego grona odbiorców, aby nie tylko umilić im życie, ale uczynić je nieco głębszym, bardziej szczęśliwym.

Książka zaczyna się bardzo dynamicznie. Trafiamy na SOR, gdzie poznajemy jednego z głównych bohaterów, Adama oraz tajniki jego emocjonującej, jakże wartościowej i trudnej pracy. Dla kontrastu, kilka stron później trafiamy na nudne i raczej w złym guście przyjęcie dla biznesmanów oraz ich partnerek, gdzie Konrad lekceważy swoją żonę - nauczycielkę Małgosię. To jej losy...