Uwielbiam sięgać po historie, które mrożą krew w żyłach i otulają niczym pajęcza sieć mrocznym klimatem. Kocham w fabułach tajemniczość i nieprzeźroczystość. Nie lubię, gdy szybciej, niż to zostało opisane słowami, odkrywam zagadkę, na której opiera się oś treści książki. Lubię zaś, gdy autor trzyma mnie w napięciu do końca, a ja chłonę zakończenie, obojętna na czas i świat wokół mnie. Taka sztuka udała się pochodzącej z mojego rodzinnego miasta autorce B.M.W. Sobol w książce o bardzo intrygującym tytule „Motyl nocy”. Tytułowy owad jest zarazem bardzo skryty, jak i zmysłowy. Pobudza wyobraźnię, zapraszając do lektury.

Powieść napisana w Cambridge rozgrywa się właśnie w tym mieście i zabiera nas w literacką podróż do schyłku XIX wieku. Wiktoriańska Anglia bardzo różni się od współczesnej rzeczywistości. To w tym okresie młoda i skromna, pochodząca z ubogiej rodziny dziewczyna o imieniu Birdie trafia na służbę do bogatego domu, który jest na pierwszy rzut oka wytworną rezydencją i nosi nazwę Ivythorn House. Jego mury kryją budzący grozę sekret, na którego trop wpada inteligentna służąca. Kluczem do rozwikłania ponurej zagadki jest przypadkowo znaleziony pamiętnik pisany przez anonimową, enigmatyczną nieznajomą. Jego treść jest okrutna i mrozi krew w żyłach. Birdie wraz ze swoją współlokatorką zagłębiają się w bardzo nieprzejrzystą historię, której koniec jest niesamowity…

Po „Motyla nocy” sięgnęłam spragniona czegoś innego, nowego i niepowtarzalnego, czego ostatnio nie doświadczyłam, obcując z literaturą. Szukałam czegoś oryginalnego, czego jeszcze nie spotkałam na kartach książek. I znalazłam to w fabule powieści, która mnie bardzo mile zaskoczyła. Opisana historia inspirowana jest prawdziwymi zdarzeniami. W fabule pojawia się cała gama wyrazistych postaci, wśród których na pierwszy plan wybijają się inteligentna służąca i tajemnicza kobieca postać, która została okrutnie skrzywdzona. Przyczyną jej tragedii było to, że nie żyła o stulecie później i miała odwagę zawalczyć o własne szczęście oraz miłość. A to nie było wtedy kobietom wybaczane ani mile widziane.

Wielkie brawa i gratulacje należą się autorce za wierne, intrygujące i plastyczne oddanie tła akcji książki. Epoka wiktoriańska została świetnie odwzorowana poprzez opisy, ale i sceny z życia bohaterów. Ich postaci odtwarzają ówczesne wzorce zachowań, podziały społeczne i obyczaje codziennego życia. Panujące wtedy realia dzieliły ludzi ze względu na ich pochodzenie i tworzyły mury niemożliwe do obalenia. Kobiety miały być w tle, posłuszne, ciche i bezwolne. Świat dzielił się na możnych, którym można było wszystko, i innych, im podległych, którzy żyli na łasce bogatych.

„Motyl nocy” to tytuł, który z każdą stroną coraz bardziej wciąga i angażuje czytelnika w tygiel rodzinnych tajemnic. Czyta się go przyjemnie, z wypiekami na twarzy i ogromną ciekawością. Niesamowita aura udziela się szybko i wyraźnie, a zakończenie pozostawia specyficzne fluidy i poczucie szczęścia, że tak niesprawiedliwe czasy dla kobiet już minęły. Ta powieść jest napisana w sposób przemyślany, dopracowana i godna polecenia.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik