Więzy Przeznaczenia

Na wstępie powiem że nie bedę pisała jako tako fabuły, ponieważ to jest drugi tom ale trochę o niej wspomnę w recenzji <3

,,Więzy Przeznaczenia" bardzo szybko sie czyta niezależnie czy fabuła jest ciekawa czy nie. W tym tomie trochę się zawiodłam bo liczyłam na więcej wątków Skandynawii ale i tak nie było źle.

Bohaterowie byli bardzo irytujący. Ich cechy charaktery, zachowania były nie wiem czemu w moim odczuciu bardzo nienaturalne. Nie byli tacy cały czas ale jednak psuło to moje zdanie o książce. W tym tomie cała akcja działa się w Polsce (oprócz kilku rozdziałów z perspektywy Einara) co czasami mi się podobało, a czasami nie. Z samą książka bardzo się meczyłam i chociaż styl pisania autorki powoduje, że czyta się ją dość szybko to i tak nie będę wspominać jej za dobrze.

Jak dla mnie jest to jedna z gorszych książek, które przeczytalam w tym miesiącu ale winą jest to, że nie jest w ogóle w moim klimacie. Nie powoduje to jednak, że ta pozycja jest zła, to tylko moja opinia. Plusem jest też końcówka która powoduje chęć do czekania na następny tom.

Więzy Przeznaczenia

Na wstępie powiem że nie bedę pisała jako tako fabuły, ponieważ to jest drugi tom ale trochę o niej wspomnę w recenzji <3

,,Więzy Przeznaczenia" bardzo szybko sie czyta niezależnie czy fabuła jest ciekawa czy nie. W tym tomie trochę się zawiodłam bo liczyłam na więcej wątków Skandynawii ale i tak nie było źle.

Bohaterowie byli bardzo irytujący. Ich...

Kontynuacja "Cudzoziemki" czyli historii Judyty, która przeniosła się w czasie w okres wikingów. Druga część nie była na pewno tym czego się spodziewałem. Z tego powodu odczułem pewne rozczarowanie. Pierwszy tom był pisany z pozycji Judyty. Teraz mamy więcej narratorów, których oczami obserwujemy akcję. Dowiadujemy się też wiele o przeszłości Judyty.
Rozmowa z autorką w audycji:
https://www.spreaker.com/user/bilberry/dok95-wiezy-przeznaczenia

Kontynuacja "Cudzoziemki" czyli historii Judyty, która przeniosła się w czasie w okres wikingów. Druga część nie była na pewno tym czego się spodziewałem. Z tego powodu odczułem pewne rozczarowanie. Pierwszy tom był pisany z pozycji Judyty. Teraz mamy więcej narratorów, których oczami obserwujemy akcję. Dowiadujemy się też wiele o przeszłości Judyty.
Rozmowa z autorką w...

Przeraźliwie bolesna. Tylko tyle nasuwało mi się na myśl po kilku pierwszych rozdziałach. A może i aż tyle, bo gdy już minęło najgorsze i najboleśniejsze zaczęłam wtapiać się w historię na nowo.

Utrata dziecka, ukochanego, przeniesienie się do "swoich" czasów, do serii kłamstw, mnóstwa intryg i toksycznych ludzi. Przyznasz, że nie zapowiada się to na lekką i przyjemną lekturę? No właśnie.. to, że tak to odczuwałam nie znaczy, że właśnie tak było. Judyta jest tu zrozpaczona, Einar również, i nie ma się im co dziwić. Powoli zaczęli układać sobie życie, a los jak zwykle zrobił psikusa.

Daniel.. hmmm.. o nim za wiele nie powiem, tylko mnie denerwował, ale czuję, że jeszcze nie raz zmąci wodę. Ciotka? To osoba, dzięki której historia jest pełna niedomówień, tajemnic i manipulacji. W tej części dowiedziałam się o wiele więcej niż z pierwszego tomu, ale jeszcze więcej pytań pojawiło się w głowie. Ciekawą postacią okazał się grzeszny ojczulek, któremu bliżej do nas niż do barbarzyńców. Bardzo go polubiłam. I Kadlin, rudowłosą.

Basia dopracowała książkę do perfekcji. Co prawda mam zastrzeżenie do zakończenia, bo przez nie nie potrafię zacząć w pełni kolejnych historii, ale to świadczy tylko o dobrze napisanej powieści. W języku fabuły czuć różnicę w porównaniu do tomu 1 - jest bardzo stylizowana na minione już wieki. Ze swojej strony śmiało mogę polecić; najlepiej obie książki na raz. Co prawda Basia zawarła w 2 tomie podstawowe informacje z 1 części, ale czytając je (książki) wybiórczo, mogą one trochę człowieka wybić z rytmu i przerzucić na szalę albo w tą, albo w drugą stronę. Wolałabym by była nią ta lepsza.

Przeraźliwie bolesna. Tylko tyle nasuwało mi się na myśl po kilku pierwszych rozdziałach. A może i aż tyle, bo gdy już minęło najgorsze i najboleśniejsze zaczęłam wtapiać się w historię na nowo.

Utrata dziecka, ukochanego, przeniesienie się do "swoich" czasów, do serii kłamstw, mnóstwa intryg i toksycznych ludzi. Przyznasz, że nie zapowiada się to na lekką i przyjemną...

2 część cyklu nie razi już licznymi podobieństwami do Diany Gabaldon. I bardzo dobrze!
Judyta z trudem próbuje się odnaleźć we współczesności. Niestety ta część powieści prawie do samego końca wieje nudą, nic się nie dzieje, główna bohaterka jest po prostu irytująca. Znacznie ciekawiej wypadają fragmenty z czasów wikingów, pojawia się tez nowa, interesująca postać.
Plusem zakończenie, gdyż pomimo średnio ciekawej lektury, chce się poznać dalsze losy Judyty i Einara.

2 część cyklu nie razi już licznymi podobieństwami do Diany Gabaldon. I bardzo dobrze!
Judyta z trudem próbuje się odnaleźć we współczesności. Niestety ta część powieści prawie do samego końca wieje nudą, nic się nie dzieje, główna bohaterka jest po prostu irytująca. Znacznie ciekawiej wypadają fragmenty z czasów wikingów, pojawia się tez nowa, interesująca postać.
Plusem...

opis przy "Cudzoziemce"

opis przy "Cudzoziemce"

Judyta, młoda studentka dziennikarstwa, po tajemniczym zniknięciu, i długiej nieobecności, wraca do domu wujostwa. Rodzina i znajomi próbują jej pomóc wrócić do rzeczywistości, ale nie jest to dla niej łatwe. Wszyscy myślą, że cały ten czas spędziła, uprowadzona w jakiejś sekcie.
Judyta znajduje pracę, pomaga też w bibliotece, czasem spotka się ze znajomymi, również poznaje nowych ludzi, w tym Daniela.

Einar nie ustaje w poszukiwaniach swojej Jodridd, nie może, i nie chce o niej zapomnieć.
Podczas jednej z wypraw spotka na swojej drodze młodego Dunstana. Czy on pomoże mu ją odnaleźć?

Judyta tęskni za swoim ukochanym, jednak czasami zastanawia się, czy to wszystko wydarzyło się naprawdę, czy to był tylko sen.
Przypadkiem dowiaduje się o czymś, co ciotka przed nią ukrywa. To może zmienić wszystko.

Książka jest ścisłą kontynuacją "Cudzoziemki" i najlepiej czytać książki w kolejności. Najłatwiej mają ci, którzy mogą przeczytać oba tomy, jeden po drugim, ale...tak jak ja będą musieli poczekać na kolejny. 😊 Oby autorka nie kazała nam zbyt długo czekać.

Jak przy pierwszej części, tak i z tą spędziłam miło czas, przeniosłam się do dwóch różnych światów, różnych czasów, różnych kultur i postaci. Muszę przyznać, że mam niedosyt, ale rozumiem, że historia bohaterów nie mogła zakończyć się tu i teraz.
Wątki współczesne, chociaż odkryły pewne sekrety, nie były dla mnie, aż tak ciekawe jak to co działo się w VIII wieku. Za mało wikingów, chcę więcej!

Jeśli czytaliście i podobała wam się "Obca", to spodobają wam się obie książki z tego cyklu. Spodziewajcie się niespodziewanego.
Polecam.

Judyta, młoda studentka dziennikarstwa, po tajemniczym zniknięciu, i długiej nieobecności, wraca do domu wujostwa. Rodzina i znajomi próbują jej pomóc wrócić do rzeczywistości, ale nie jest to dla niej łatwe. Wszyscy myślą, że cały ten czas spędziła, uprowadzona w jakiejś sekcie.
Judyta znajduje pracę, pomaga też w bibliotece, czasem spotka się ze znajomymi, również...

Tęsknota za kimś to ludzka nadzieja, która bezpowrotnie z każdym dniem jest coraz bardziej niszczona. Ale co jeśli nie ma miejsca nawet na nadzieję i skazani jesteśmy na wieczne przeżywanie dojmującej straty? Co, jeśli jesteśmy już tak zgubieni, że nawet nie wiemy czy to za czym tęsknimy jest prawdziwe? B.M.W Sobol w drugim tomie "Cudzoziemki", pt. "Więzy przeznaczenia" pokazuje, jak bardzo skołowany może być człowiek po stracie bliskiej osoby, zwłaszcza w blasku okropnych oraz wstrętnych kłamstw. Rozsiądźcie się zatem wygodnie i poznajcie losy głównej bohaterki – Judyty, której bezlitosne przeznaczenie zgotowało piekło.

Judyta to młoda studentka dziennikarstwa, która totalnie nie nadaje się do tego zawodu. Po długiej nieobecności za sprawą "tajemniczej sekty" powraca do domu rodzinnego. Z biegiem czasu okazuje się, że to, co miało miejsce w poprzednie wakacje, pozostawia na niej nienamacalne piętno, bowiem w niewytłumaczalny dla siebie sposób przeniosła się w czasie do zamierzchłych, prawdziwych z krwi i kości wikingów. Jeszcze bardziej przejmujący jest fakt, iż główna bohaterka po miesiącach spędzonych w skandynawskiej puszczy, ponownie uczy się żyć w XXI wieku u swojego wujostwa. Na domiar złego musi zmagać się ze stratą Einara – swojej skandynawskiej drugiej połówki, która poruszy niebo, by znowu ją odnaleźć. Jakby jeszcze tego było mało, na jej życiowej drodze staje podejrzany mężczyzna, z którym z czasem Judyta nawiązuje nić porozumienia i przyjaźni. Czy Judyta na nowo odnajdzie się w powracającej niczym bumerang rzeczywistości? Co z Einarem i resztą jej skandynawskich przyjaciół? Kim okaże się Daniel i czy on i reszta jej znajomych z "poprzedniego życia" okaże się godnymi sojusznikami? I co najważniejsze, czy więzy przeznaczenia, które połączyły Jodridd i Einara są silniejsze niż dziwne zbiegi okoliczności, tajemnice oraz intrygi? Radzę wam przygotować się psychicznie na tę niepowtarzalną dawkę emocji – począwszy od smutku do niepowstrzymanego gniewu przed ukrywanymi "dla dobra" Judyty istotnymi faktami.

Teoretycznie, dopiero w środku książki dowiedziałam się o tym, że istnieje pierwsza część. Już chciałam besztać autorkę za brak głębszej retrospekcji życia Einara i Judyty, ale okazało się, iż wszystko zawarte jest w pierwszym tomie, który swoją drogą na pewno przeczytam. Czasami miałam problem w odnalezieniu się w poprzednich wydarzeniach i dlatego koniecznie muszę to nadrobić. Szczerze żałuję, że nie zorientowałam się wcześniej.

Jeśli chodzi o plusy książki, jest ich mnóstwo. Szczególne miejsce w moim sercu zajęły te opisy skandynawskiej puszczy, jak i przełączenie narracji pomiędzy główną bohaterką a Einarem. Brawa dla autorki za porządny i czasochłonny Research. Summa summarum okazało się, że dla mnie bardziej interesujące były wydarzenia z zamierzchłej przeszłości, niż rozterki sercowe Judyty. Historia i fabuła tak bardzo mnie pochłonęły, że na własną rękę zaczęłam szukać więcej informacji na temat skandynawskich mieszkańców i innych barbarzyńskich ludów. Zaczęłam nawet oglądać ten popularny serial "Wikingowie", dlatego zapewniam wszystkich maniaków historycznego kina, że książka B.M.W. Sobol zapewni mam dodatkowe, niezapomniane wrażenia.

Bohaterowie i związki pomiędzy nimi zostały wykreowane naprawdę dobrze. W książce znajdziemy wszystko – toksyczną przyjaźń, utraconą, silną oraz fałszywą miłość, czy zalążek dopiero co głębszego uczucia. Samych postaci było dużo i czasami gubiłam się między imionami, ale w połowie książki doszłam już z tym wszystkim do ładu i podzieliłam ich do poszczególnych kategorii według moich upodobań. Błędów leksykalnych czy składniowych nie doszukałam się, aczkolwiek niektóre zachowania bohaterów przyprawiały mnie wręcz o mdłości, ponieważ były tak żenujące i irracjonalne, że aż w pewnych momentach śmieszne.

Sam związek pomiędzy Judytą a Einarem pokazuje, jak bardzo miłość potrafi być pasjonująca i nieobliczalna. Tak naprawdę autorka pozwoliła mi żyć życiem Judyty i razem z nią odkrywać sekrety jej ówczesnego życia przed podróżą w czasie. Z każdą stroną coraz bardziej nie mogłam się doczekać następnych wydarzeń i punktu kulminacyjnego, którego już myślałam, że nie będzie. Autorka od początku daje nam więcej pytań niż odpowiedzi, a zakończenie wcale na nie nie odpowiada. Dlatego nie mogę się doczekać następnej części, nawet jeśli nie przeczytałam pierwszej i mam nadzieję, iż rzekome więzy przeznaczenia ponownie połączą Judytę i Einara w ten niekonwencjonalny sposób.

Minusów się nie doszukałam, ale niektóre opisy w tej powieści praktycznie mnie usypiały, a długo ciągnięta akcja, która przyspiesza dopiero pod koniec, też mnie znudziła, bo w pewnym momencie nie wiedziałam dokąd, w ogóle ta historia zmierza.

Podsumowując, książka jest naprawdę godna polecenia. Pamiętajcie tylko, by nie popełnić mojego błędu i zacząć od pierwszej, a nie drugiej części, bo w przeciwnym razie będziecie się czuć, jakbyście zostali rzuceni na głęboką wodę bez koła ratunkowego. W samej powieści odnajdziecie dużo wartości i szczególnie czujecie się w losy głównej bohaterki. Doskonałe skandynawskie tło, stworzone przez autorkę, zagwarantuje wam i waszej wyobraźni rzadko spotykany klimat i sprawi, iż szybko przebrniecie przez tę wspaniałą powieść. Tymczasem ja odkładam książkę na półkę i z niecierpliwością czekam na dalszy odzew od autorki.

Po więcej recenzji zapraszam:
https://www.czytelnika.pl/2021/05/wiezy-przeznaczenia-bmw-sobol.html

Tęsknota za kimś to ludzka nadzieja, która bezpowrotnie z każdym dniem jest coraz bardziej niszczona. Ale co jeśli nie ma miejsca nawet na nadzieję i skazani jesteśmy na wieczne przeżywanie dojmującej straty? Co, jeśli jesteśmy już tak zgubieni, że nawet nie wiemy czy to za czym tęsknimy jest prawdziwe? B.M.W Sobol w drugim tomie "Cudzoziemki", pt. "Więzy przeznaczenia"...

Lubicie "Wikingów"? Jeśli tak to teraz możecie się przenieść do Skandynawii i poznać kilku z nich.

"Więzy przeznaczenia" to opowieść o Judycie i Einarze. Ona jest Polką z XXI wieku, on Wikingiem z wieku VIII. Jak doszło do ich spotkania? Co ich łączy?

Otóż w tajemniczych okolicznościach Judyta przenosi się w czasie. W obcym sobie świecie nad wyraz świetnie sobie radzi. Rozkochuje nawet w sobie jednego z miejscowych mężczyzn i bierze z nim ślub. Równie tajemniczo jak przeniosła się w jedną stronę, powraca do swoich czasów i swojego dawnego życia. Tylko nic już nie jest takie samo. Rodzina traktuje ją trochę jak osobę która postradała zmysły, a trochę jak dziecko potrzebujące stałej opieki i troski. Przyjaciółka zachowuje się cokolwiek dziwnie, a spotkany mężczyzna, z którym udaje się jej nawiązać bliższą więź okazuje się oszustem.

W dodatku okazuje się , że wujostwo, którzy sprawowali nad nią pieczę przez część dzieciństwa i młodość ukryli przed nią prawdę o jej matce.

Tymczasem Einar w swoim świecie nie potrafi pojąć gdzie podziała się jego żona i dlaczego odeszła bez powodu i słowa.

Mimo że oboje są oddaleni od siebie zarówno odległością w kilometrach, jak i odległością w czasie, nie potrafią o sobie zapomnieć. Ich miłość nadal jest silna. Czy uda im się znów połączyć?

"Więzy przeznaczenia" to niesamowita opowieść. Napisana w dobrym stylu i interesująco. Dużo fragmentów kojarzyło mi się z serialowymi "Wikingami" co było zarówno plusem jak i minusem. Sięgając po tę powieść nie zdawałam sobie sprawy, że jest to druga część historii Judyty i Einara. Nie przeszkadzało mi to jednak w czytaniu. Łatwo można było się zorientować, co wydarzyło się wcześniej.

Do końca nie jestem jednak zadowolona z lektury. Dlaczego?

Jak dla mnie za dużo tajemnic nie zostało wyjaśnionych. Rozumiem, że autorka celowo to uczyniła, otwierając tym samym furtkę do kolejnej części. Natomiast zdecydowanie za mało uchyliła rąbka tajemnicy. Po przeczytaniu pięciuset stron nadal nie wiem, w jaki sposób Judyta przeniosła się w czasie, co uczyniła jej matka, że została praktycznie usunięta z rodziny, kto był ojcem Judyty i o co chodzi z doktoratem przyjaciółki Żanety.

Lubicie "Wikingów"? Jeśli tak to teraz możecie się przenieść do Skandynawii i poznać kilku z nich.

"Więzy przeznaczenia" to opowieść o Judycie i Einarze. Ona jest Polką z XXI wieku, on Wikingiem z wieku VIII. Jak doszło do ich spotkania? Co ich łączy?

Otóż w tajemniczych okolicznościach Judyta przenosi się w czasie. W obcym sobie świecie nad wyraz świetnie sobie...

po ciekawej Cudzoziemce czytałam i ciągle myślałam "niech się coś wydarzy, niech się coś wydarzy...." nie wydarzyło się, nuda straszna

po ciekawej Cudzoziemce czytałam i ciągle myślałam "niech się coś wydarzy, niech się coś wydarzy...." nie wydarzyło się, nuda straszna

Trudne doświadczenia Judyty i smutne losy wikinga to całkiem zgrabny przepis na przydługi melodramat… oby nie była to kolejna saga o ludziach lodu…

Trudne doświadczenia Judyty i smutne losy wikinga to całkiem zgrabny przepis na przydługi melodramat… oby nie była to kolejna saga o ludziach lodu…