Kolejna postać z pocztu wielkich polskich aktorów. Byłoby ogromną niesprawiedliwością sprowadzać Pana Emila Karewicza jako aktora znanego wyłącznie z roli Hermanna Brunnera. Tych ról było zdecydowanie więcej. Zważmy również, nie były to postacie szablonowe i jednowymiarowe. Świetnie wypadał w rolach poważnych arystokratów, oficerów, ale także w komediach. Tych ostatnich było zdecydowanie zbyt mało, biorąc pod uwagę Jego talent – vide chociażby Wacław Leberka z serialu „Alternatywy 4”. Poza tym, co niezwykle sobie cenię, był obdarzony niezwykle dobrą dykcją. Sprawiało to, że oglądanie filmów z jego choćby epizodycznym udziałem, było prawdziwą przyjemnością. Pan Emil bardzo spokojnie i w wyważony sposób opowiada o swojej rodzinie, początkach zawodowej kariery. O swoich zainteresowaniach, ważniejszych rolach, wspomina również osoby z którymi miał styczność przez wiele lat występów. Co ciekawe, nie dokonuje skomplikowanych wywodów, czy analiz, raczej życzliwie patrzy na świat przez pryzmat anegdot. Dużo dystansu do siebie i innych. Czytając tę książkę czułem się, jakbym został zaproszony do domu aktora. Eleganckie podsumowanie i pożegnanie z publicznością. Tym smutniejsze, że głównego bohatera tej biografii nie ma już między nami.

Kolejna postać z pocztu wielkich polskich aktorów. Byłoby ogromną niesprawiedliwością sprowadzać Pana Emila Karewicza jako aktora znanego wyłącznie z roli Hermanna Brunnera. Tych ról było zdecydowanie więcej. Zważmy również, nie były to postacie szablonowe i jednowymiarowe. Świetnie wypadał w rolach poważnych arystokratów, oficerów, ale także w komediach. Tych ostatnich...