Jestem fanką seriali i oglądam ich bardzo dużo, ale obecnie rzadko są to rodzime produkcje, bo niestety nie jest to poziom tych sprzed lat. Chlubnym wyjątkiem z nowszych produkcji jest "Minuta ciszy" z Robertem Więckiewiczem.
Książka "Kultowe seriale" opowiada o produkcjach telewizyjnych z epoki PRL i jeśli miałabym określić tę pozycję jednym słowem to byłby to wyraz "niedosyt". Opisywane seriale zostały tak zdawkowo przedstawione przez autora, że właściwie nic nowego i zaskakującego się nie dowiedziałam. Rozumiem, że autor może chciał się zmieścić w 300 stronach, ale może lepiej byłoby opisać mniej seriali za to rzetelniej, barwniej i ciekawiej i postarać się o jakieś smaczki dla fanów, a tu nic takiego nie było. Oglądałam wszystkie seriale opisane przez autora i naprawdę niczym mnie nie zaskoczył. Liczyłam na coś arcyciekawego o "Domie", "Alternatywy 4", czy "Zmiennikach", ale się nie doczekałam. Poza tym nie ma w książce mojego ulubionego serialu z dzieciństwa, który do tej pory cenię, czyli "Siedem życzeń". Bardziej jest dla mnie kultowy niż opisany w tej pozycji "Pan Samochodzik".
Dobrze się czyta, ale książka nie zaskakuje i pozostawia niedosyt. A może o to chodziło, żeby tylko coś zasygnalizować, powierzchownie poruszyć temat, a jak kogoś interesuje więcej to przecież może sobie poszukać w Google.

Jestem fanką seriali i oglądam ich bardzo dużo, ale obecnie rzadko są to rodzime produkcje, bo niestety nie jest to poziom tych sprzed lat. Chlubnym wyjątkiem z nowszych produkcji jest "Minuta ciszy" z Robertem Więckiewiczem.
Książka "Kultowe seriale" opowiada o produkcjach telewizyjnych z epoki PRL i jeśli miałabym określić tę pozycję jednym słowem to byłby to wyraz...

„Szanujmy wspomnienia, smakujmy ich treść, nauczmy się je cenić” tak śpiewali przed laty Skaldowie. I taki cytat pasuje do tej publikacji. Osoby, które miały okazję obejrzeć którykolwiek z omawianych seriali jeszcze w XX wieku, z pewnością oddadzą się fali wspomnień. Tym bardziej, że Autor dość często odwołuje się do ówczesnej rzeczywistości i do tamtej epoki. Szkoda tylko, że stało się to kosztem omówienia poszczególnych cykli. Mam przeświadczenie, że anegdot o powstawaniu filmów, o perypetiach aktorskich, usuniętych scenach czy wyborze plenerów mogło być znacznie więcej. Dobry zaczyn na znacznie bogatsze opracowanie, wzbudza apetyt na więcej. 6,5/10

„Szanujmy wspomnienia, smakujmy ich treść, nauczmy się je cenić” tak śpiewali przed laty Skaldowie. I taki cytat pasuje do tej publikacji. Osoby, które miały okazję obejrzeć którykolwiek z omawianych seriali jeszcze w XX wieku, z pewnością oddadzą się fali wspomnień. Tym bardziej, że Autor dość często odwołuje się do ówczesnej rzeczywistości i do tamtej epoki. Szkoda tylko,...

Mnóstwo szczegółów kto gdzie grał i wcześniej, jednak nie jest jakoś porywająco. Zabrakło historyjek z planów filmowych, więcej wypowiedzi aktorów.

Mnóstwo szczegółów kto gdzie grał i wcześniej, jednak nie jest jakoś porywająco. Zabrakło historyjek z planów filmowych, więcej wypowiedzi aktorów.

Uczciwie powiem, że spodziewałem się czegoś innego po tym tytule. Wcześniej przeczytałem "kulisy powstania 07" i podobnej treści oczekiwałem po kultowych serialach. Niestety zawartość troszkę mnie rozczarowała. Osobiście lubię w tego typu książkach gdy są w nich zawarte informacje związane z serialem, jakieś ciekawostki, opowieści aktorów, opis miejsc gdzie były kręcone sceny i wiele innych faktów dotyczących danego serialu. Tego mi w tej książce zdecydowanie zabrakło. Za to dużo jest opisów jak się żyło obywatelom w tym właśnie okresie gdy był kręcony dany serial. Jeżeli ktoś lubi takie wspominki z dawnych lat to z pewnością spodoba mu się ta pozycja a jeżeli oczekujesz tak jak ja informacji związanych tylko z filmem to nie wiem czy będziesz zadowolony drogi czytelniku :)

Uczciwie powiem, że spodziewałem się czegoś innego po tym tytule. Wcześniej przeczytałem "kulisy powstania 07" i podobnej treści oczekiwałem po kultowych serialach. Niestety zawartość troszkę mnie rozczarowała. Osobiście lubię w tego typu książkach gdy są w nich zawarte informacje związane z serialem, jakieś ciekawostki, opowieści aktorów, opis miejsc gdzie były kręcone...

Kolejna podróż sentymentalna w czasy dzieciństwa. Bardzo przyjemna książka, dzięki której można poznać wiele ciekawostek, na temat kultowych już dzisiaj seriali.

Kolejna podróż sentymentalna w czasy dzieciństwa. Bardzo przyjemna książka, dzięki której można poznać wiele ciekawostek, na temat kultowych już dzisiaj seriali.

Czytanie książki "Kultowe seriale" to prawdziwa podróż w czasie. Budzi ona wspaniałe wspomnienia z dzieciństwa i czasów młodości. Przypomina o filmach widzianych na małym ekranie w czarno-białych barwach. To książka, która chyba jak żadna inna zachęca do ponownego ich obejrzenia. "Samochodzik i templariusze", "Podróż za jeden uśmiech", "Janosik" czy "Kariera Nikodema Dyzmy" - właściwie każdy tytuł to osobna historia, nie tylko polskiej kinematografii, ale także osobista. Letnie poranki i "Wakacje z duchami" czy popołudnia z serialem "Alternatywy 4".

Inną zaletą książki jest niezwykle dostępny język, lekkie pióro autora, interesujące dygresje i historie. To także kompendium wiedzy o aktorach, których - czego można dowiedzieć się z lektury - życiowe i aktorskie losy potoczyły się w bardzo różny sposób.

Książkę polecam wszystkim, których dzieciństwo przypadło na lata 70. i 80. Zachęcam do jej przeczytania również pozostałe osoby, w tym te, które nie wszystkie seriale znają - po przeczytaniu książki na pewno będziecie chcieli je obejrzeć.

Czytanie książki "Kultowe seriale" to prawdziwa podróż w czasie. Budzi ona wspaniałe wspomnienia z dzieciństwa i czasów młodości. Przypomina o filmach widzianych na małym ekranie w czarno-białych barwach. To książka, która chyba jak żadna inna zachęca do ponownego ich obejrzenia. "Samochodzik i templariusze", "Podróż za jeden uśmiech", "Janosik" czy "Kariera Nikodema...

Książka jest naprawdę interesująca, można w niej znaleźć wiele ciekawostek. Niestety, wkradło się do niej wiele literówek, na co zwracam szczególną uwagę. Nie jest to pewnie winą autora, lecz wydawnictwa.

Książka jest naprawdę interesująca, można w niej znaleźć wiele ciekawostek. Niestety, wkradło się do niej wiele literówek, na co zwracam szczególną uwagę. Nie jest to pewnie winą autora, lecz wydawnictwa.

Mrówcza praca autora i rewelacyjny efekt końcowy! Dla wielbicieli seriali PRL-owskiej epoki ta książka to obowiązkowa lektura (nie szkolna ;-) ) Łza się w oku kręci na wspomnienie epoki świetności Telewizji Polskiej...

Mrówcza praca autora i rewelacyjny efekt końcowy! Dla wielbicieli seriali PRL-owskiej epoki ta książka to obowiązkowa lektura (nie szkolna ;-) ) Łza się w oku kręci na wspomnienie epoki świetności Telewizji Polskiej...

I dobre w nadmiarze szkodzi, jak powiada szereg przysłów oraz powiedzeń, słowem: jak uczy nas Tradycja; a Tradycja jest ważnym aspektem życia i o Tradycję trzeba dbać, słuchać oraz szanować (kolejność dowolna). Dawanie takiego imienia córeczce nie jest jednak najlepszym pomysłem, chociaż w czasach PRL-u zdarzały i lepsze wyskoki - jak objawia to nam nieodżałowany piewca Tradycji na opak, pan Bareja.

Epoka PRLu, o którą się ledwo otarłam metryką, zawsze mnie fascynowała, co zresztą jest typowe dla roczników 70/80 - pamiętamy smak reglamentowanych pomarańczy i łamiące się kredki "z misiem", ale pamiętamy ciepło, serdecznie... dzieciństwo w końcu to było nasze, jedyne, jakie znaliśmy, i dlatego właśnie piękne takie niczym droga na Ostrołękę. Szukam zatem cudzych wspomnień z tego okresu i smakuję, jak własne, kwicząc ze śmiechu nad absurdami, a przy okazji wzdycham nostalgicznie, a co, wolno mi, bo to w końcu wolny kraj. W końcu.

Zmierzam do tego, że można mnie bez problemu kupić utworem z "PRL" w tytule, złapię na pewno - i tak właśnie było z tą pozycją w bibliotece, bez namysłu chwyciłam i poniosłam na urlopowe wojaże.

I zaziewałam się. No niestety.

Autor zaczął przyjemnie, od wstępu o sobie i swoich wspomnieniach z epoki; czytało mi się je dobrze, jak własne. I dowcip był, i nostalgia - normalnie wzorzec metra. Jednak w chwili, gdy przeskoczył do opisywania kolejnych seriali (w końcu o tym to kompendium traktuje),coś zgrzytnęło i zatarło się na amen.
Serial: taki a taki. Obsada: taka. Zaczynało się tak, leciało tak, skończyło się tak. Każdy opis jak spod sztampy, okraszony garścią obowiązkowych anegdot. Owszem, sporo z nich kompletnie mi było nieznane - tak samo, jak ich bohaterowie, aktorzy drugoplanowi lub zgoła pracownicy planu.
Szybko zakręciło mi się w głowie od nazwisk, a lektura zaczęła przypominać tete a tete z książką telefoniczną. Musiałam dawkować rozdziały, czego szczerze nie znoszę: książka powinna do siebie przywiązywać, a nie odpychać.

Wiem, że się ów pan postarał; emanuje z każdej strony nie tylko głęboką wiedzą i orientacją w temacie, ale również tęskną nutą za "minionym", razem z wszystkimi jego absurdami.
Jednak popełnił błąd - i to błąd, przed którym go ostrzegano i sam o tym mówił: "Gdy debiutowałem w zawodzie dziennikarza i mój pierwszy reportaż nafaszerowałem całą przeze mnie zdobytą wiedzą na opisywany temat, starsi koledzy pouczyli mnie, że nie pisze się wszystkiego, co się wie." Może i nie przekazał wszystkiego co wie... ale z pewnością przekazał więcej, niż da się strawić.

A może to jednak mój błąd: chciałam przełknąć wszystko naraz, nastawiąjąc się na lekturę równie bezproblemową i przyjemną, co wspomniane wyżej dzieciństwo, któremu obce były codzienne bolączki i kłody pod nogi ze świata dorosłych. Mi wystarczyła stara słomka i kubeczek mydlin, żeby świat stał się piękny... a to jednak nie tak łatwo, prawda? Tylko, że ja często po to sięgam po książki właśnie, by na nowo marzyć naiwnością dziecka.
I tu mi się nie udało. Szkoda.

I dobre w nadmiarze szkodzi, jak powiada szereg przysłów oraz powiedzeń, słowem: jak uczy nas Tradycja; a Tradycja jest ważnym aspektem życia i o Tradycję trzeba dbać, słuchać oraz szanować (kolejność dowolna). Dawanie takiego imienia córeczce nie jest jednak najlepszym pomysłem, chociaż w czasach PRL-u zdarzały i lepsze wyskoki - jak objawia to nam nieodżałowany piewca...