"Bietko, tylko głupcy nie potrafią zobaczyć tego, co wspólne w sprzecznościach. [...] Każdy widzi inny układ zdarzeń i inaczej je rozumie. Nie zawsze musi się nam podobać cudzy wzorek, ale świadomość, że jest ich nieskończona ilość, uczy dystansu do własnego widoczku. [...] Patrz, słuchaj innych i szukaj swoich wzorów. Z czasem je odnajdziesz."

Elżbieta, zwana przez wszystkich Bietką, od pierwszych dni swojego życia naznaczona jest niejako czymś, co nazwalibyśmy tęsknotą. Osierocona przez matkę, nigdy nie doświadczyła potęgi matczynej miłości. Zmuszona przez okoliczności, wraz z ojcem przeprowadza się z ukochanej Marianówki do Warszawy, gdzie musi budować swoje życie od nowa. W swojej dziewczęcej świeżości i wolności, czerpie z niego garściami, eksploruje miasto, w którym mieszka i uczy się, jak bardzo ważna jest przyjaźń, dobroć i miłość. A gdy staje się dorosłą kobietą, przychodzi jej wyciągnąć dłoń i pociągnąć za nitkę, która zmieni jej życie na dobre. Tęsknota zaś, stanie się nieodłączną częścią jej egzystencji. Czy dokonała słusznego wyboru? Czy znając jego konsekwencje, postąpiłaby tak ponownie i tak diametralnie zmieniła barwy tkanego przez siebie obrazu?

"Wciąż nie mogę znaleźć miejsca... Wszystko jest tymczasowe, nie do końca moje. [...] Myślałam, że może to ja nie potrafię znaleźć w sobie spokoju i talentu do przywiązywania się, ale teraz zrozumiałam, że tymczasowość i brak spokoju to mój los."

Koniec wieku dziewiętnastego i początek kolejnego to tło, na którym rozgrywają się losy Elżbiety i jej najbliższych. Walka o wolność, tą osobistą i tą państwową, stanowi nieodłączną część ich życia. Inne okoliczności pewnie utkałyby ich życie w zupełnie inny sposób. Rewolucja w kraju, później wojna i rewolucja w carskim świecie, wpływają w dużej mierze na to, co dzieje się w duszach bohaterów. Szczególnie Bietka doświadcza niejako odzwierciedlenia rzeczywistości w swoim sercu - jej życie to ciągła walka o jego spokój, o przynależność, o zrozumienie.

Jestem bardzo ciekawa dalszych losów Bietki i jej rodziny. Zapowiada się, że życie po raz kolejny popląta jej nitki i będzie musiała pociągać za te, które wydadzą się najwłaściwsze, a niekoniecznie te wymarzone. Mam nadzieję, że będzie mogła dokonywać także wyborów zgodnych z jej wnętrzem, poczuciem estetyki i ze spokojem ducha. A nitka zwana tęsknotą przestanie zaburzać dobre proporcje jej życiowego kilimu.

*Wszystkie cytaty pochodzą z książki Maja Jaszewska, Miłość w cieniu rewolucji, Wydawnictwo Emocje, 2024

"Bietko, tylko głupcy nie potrafią zobaczyć tego, co wspólne w sprzecznościach. [...] Każdy widzi inny układ zdarzeń i inaczej je rozumie. Nie zawsze musi się nam podobać cudzy wzorek, ale świadomość, że jest ich nieskończona ilość, uczy dystansu do własnego widoczku. [...] Patrz, słuchaj innych i szukaj swoich wzorów. Z czasem je odnajdziesz."

Elżbieta, zwana przez...