W ramach odskoczni od moich preferowanych na co dzień gatunków literackich lubię czasem sięgnąć po historię romantyczną, która dostarczy mi czystej rozrywki. „Mile High” wydawało mi się dobrym wyborem ze względu na wiele pozytywnych recenzji zagranicznych twórców oraz całkiem intrygującą tematykę.

Stevie od lat pracuje jako stewardesa, ale jeszcze nigdy nie spotkała tak aroganckiego i niemiłego pasażera jak Evan Zanders. Jest przekonana, że ten hokeista uwziął się na nią i zrobi wszystko, żeby zrezygnowała z pracy. Evan to mężczyzna dokładnie w jej typie, jednak wie, że nic nie może się pomiędzy nimi wydarzyć. Gdyby tylko Evan dał jej spokój, zapomniał o jej istnieniu i nie wwiercał się w nią spojrzeniem, wywołując dreszcze na całym jej ciele. Przecież Zanders może mieć każdą dziewczynę i chętnie z tego korzysta, a przynajmniej tak słyszała Stevie.

Przyznam, że po kilku rozdziałach pojawiła się we mnie myśl, że decyzja o sięgnięciu po tę książkę była dużym błędem. Bardzo irytowało mnie zachowanie postaci, nieuzasadniona arogancja głównego bohatera. Przebrnęłam przez ten niezbyt udany początek i nawet nie zauważyłam, kiedy znalazłam się za setną stroną. Pomimo początkowych zgrzytów coś w tej historii mnie przyciągnęło i dalej czytałam już z dużą ciekawością.

Mierząc tę pozycję miarą książek generalnie – nie jest to nic wspaniałego, wyróżniającego się czy wprowadzającego nową perspektywę. To raczej poprawnie napisany romans z całkiem ciekawymi bohaterami, kierujący się niezliczoną ilością stereotypów, ale mimo wszystko egzekwujący to, co miał w zamyśle. Główny wątek jest mocno przewidywalny, autorka proponuje nam jednak szerokie spektrum wątków pobocznych, które dotykają wielu ważnych tematów, takich jak zdrowie psychiczne i trudności w relacjach rodzinnych.

Pokaźne gabaryty tej książki budują nasze przywiązanie do Stevie i Evana – mamy dużo czasu, aby poznać ich charaktery, codzienne funkcjonowanie, a wewnętrzna przemiana mężczyzny jest poprowadzona w sposób dość konsekwentny. Jesteśmy w stanie uwierzyć w ich związek i mamy szansę eksplorować ich problemy i zmagania. Mam mały problem z postacią kobiecą – autorka nie pogłębia za bardzo jej cech, nie buduje jej spójnego obrazu i opisuje ją raczej mocno stereotypowo. Charakter męskiego bohatera wyróżnia się zdecydowanie bardziej, o wiele łatwiej było mi go sobie wyobrazić i przypisać mu określone cechy. Prawda jest jednak taka, że ta książka miałaby szansę dużo zyskać, gdyby była krótsza o co najmniej 150 stron. Niektóre wątki są podtrzymywane na siłę, a przedłużające się kłótnie bohaterów nieco odbierają przyjemność z czytania.

„Mile High” zapamiętam jako dobrą rozrywkę, historię podnoszącą na duchu. Daleko jej do mojej topki romansów, plasuje się raczej gdzieś pośrodku, co jest wynikiem całkiem dobrym, a zupełnie nie spodziewałam się tego po pierwszych stronach. Dobrze, że dałam jej szansę na rozkręcenie się.

Dominika Wojtera