„Maniusia, Marynia, Maria” to saga rodzinna, w której autorka przedstawia wspomnienia własne oraz zasłyszane od rodziców i dziadków.

Rzeczą, która mnie w tej książce urzekła, to cudowny opis dawnego wiejskiego życia, a szczególnie celebrowanych dawniej wiejskich obyczajów. Bardzo przyjemnie i nierzadko z uśmiechem na ustach, czytało się wspominki z niemal sielskiego dzieciństwa w dworku, gdzie dzieciom nigdy niczego nie brakowało, a beztroskie dni przemijały im na całodniowych zabawach, a także wspomnienia z młodości spędzonej w miasteczku oraz z dorosłego życia w leśniczówce.

Prosty język, jakim posługuje się autorka sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko. Za duży plus uważam również to, że autorka opisując konkretne zdarzenie starała się to zrobić jak najdokładniej, dużą wagę przywiązując do szczegółów. Sprawiło to, że podczas czytania dokładnie widziałam wszystko oczami wyobraźni. Razem z pisarką przenosiłam się do dworku w majątku ziemskim, razem z nią byłam w pachnącym sadzie za domem, na polu, na wycieczce w lesie, w leśniczówce...

Niestety książka posiada też minusy. Moim zdaniem niekorzystne jest to, że Pani Maria nie skupiła się tylko na wspomnieniach swoich i swojej najbliższej rodziny. Pokusiła się ona też o zawarcie charakterystyki osób należących do dalszej rodziny, a nawet osób będących jedynie znajomymi jej rodziców. Pojawiło się przez to wiele życiorysów, co skutkowało tym, że momentami powstawał chaos i ciężko było mi się połapać, o kim właściwie czytam. Niemniej jednak książkę gorąco polecam - szczególnie osobom uwielbiającym życie na łonie natury oraz osobom, których ciekawi jak żyło się kiedyś na wsi.

„Maniusia, Marynia, Maria” to saga rodzinna, w której autorka przedstawia wspomnienia własne oraz zasłyszane od rodziców i dziadków.

Rzeczą, która mnie w tej książce urzekła, to cudowny opis dawnego wiejskiego życia, a szczególnie celebrowanych dawniej wiejskich obyczajów. Bardzo przyjemnie i nierzadko z uśmiechem na ustach, czytało się wspominki z niemal sielskiego...