Baśń tysiąca i jednej chińskiej wędrówki. Dziwy, potwory, czary i mary, specyficzna moralność, gdzie miarą najwyższej cnoty jest posłuszeństwo władzy, rodzicom, osobom wyżej w hierarchii społecznej, nawet jeżeli nie mają moralnej racji.
Czytało się jak halucynogenną fantasmagorię, świat przedstawiony bez jakichkolwiek barier fizycznych, psychicznych, metafizycznych, czas i przestrzeń naginane siłą woli Wielkich Bohaterów. Czytało się świetnie, coś zupełnie innego, szkoda że Tadeusz Żbikowski nie pokusił się o przekład całego eposu, z dziewięćdziesięciu dziewięciu rozdziałów ukazało się łącznie trzydzieści w dwóch powieściach, pierwsza ("Małpi bunt") opowiada głównie o cudownej, kamiennej małpie Sun-Wun-Kungu i kształtowaniu się misji i drużyny buddyjskiego mnicha, druga stanowi już li tylko wyciąg z mnogości przygód w wędrówce na zachód. Sama postać cudownej małpy to chyba najoryginalniejszy superbohater w dziejach literatury.
"Wędrówka na zachód" sprawdza się jako fantastyka przygodowa, baśń, ale także pozwala wejrzeć za kurtynę chińskiej moralności i obyczajowości, jakże odmiennej od chrześcijańskiej.

Baśń tysiąca i jednej chińskiej wędrówki. Dziwy, potwory, czary i mary, specyficzna moralność, gdzie miarą najwyższej cnoty jest posłuszeństwo władzy, rodzicom, osobom wyżej w hierarchii społecznej, nawet jeżeli nie mają moralnej racji.
Czytało się jak halucynogenną fantasmagorię, świat przedstawiony bez jakichkolwiek barier fizycznych, psychicznych, metafizycznych, czas i...