Studium przypadków relacji wewnątrz pewnej amerykańskiej rodziny z klasy średniej z punktu widzenia społeczeństwa lat 50-tych, czyli jeszcze przed rewolucją lat 60-tych. Nic odkrywczego. W tego typu opowieściach kluczowe są portrety psychologiczne protagonistów, które w "Lucy Crown" nie wybrzmiewają jakoś przekonywująco. W rysie postaci, ich działaniach odznaczają się umiejętnie ukryte przez autora deus ex machiny. Całość czyta się jak udany i wciągający po uszy melodramat, tylko po lekturze zaczyna się refleksja nad przeczytanym dziełem i zaczynają sią wątpliwości, czy aby zachowania bohaterów faktycznie są na tyle wiarygodne, na ile przedstawił je czytelnikowi utalentowany autor.
Jeżeli pozostaje mi jakaś refleksja, to ta, do której zmierzał autor - życie to zbiór kluczowych momentów, zdarzeń, definiujących, formujących relacje pomiędzy ludźmi i tylko od mądrości jednostek zależy, jak te ulotne, relewantne chwile wpłyną na wzajemne relacje.
Sumarycznie, czytadełko z wyższej półki od klasowego pisarza.

Studium przypadków relacji wewnątrz pewnej amerykańskiej rodziny z klasy średniej z punktu widzenia społeczeństwa lat 50-tych, czyli jeszcze przed rewolucją lat 60-tych. Nic odkrywczego. W tego typu opowieściach kluczowe są portrety psychologiczne protagonistów, które w "Lucy Crown" nie wybrzmiewają jakoś przekonywująco. W rysie postaci, ich działaniach odznaczają się...