Książka przeczytana w okresie nastoletnim. Już wtedy nie zrobiła dobrego wrażenia i swego czasu próba powrotu po latach tego nie zmieniła. Tragedii nie ma, ale od szału jest równie daleko.
Tom kilku opowiadań – w tym dwóch dłuższych – w zasadzie ze sobą nie powiązanych. Może przez postać głównego bohatera czy czasem narratora, a raczej jego osobowość i charakter. Ale żadne z nich nie było na tyle wciągające, by skłonić się do zapoznania z jakimikolwiek innymi utworami autora.
Jest to przeważnie fantastyka naukowa socjologiczna, jednak na znacznie niższym poziomie niż u Zajdla czy Lema. Technicznych elementów sci-fi jest niewiele, głównie w postaci lotów międzyplanetarnych, a raczej ich konsekwencji, bo one same nie są opisywane. W jednym autor zastosował grę słów pisząc o Aimeizańczykach, co jest wariacją anagramu nazwy naszej planety, aczkolwiek trudno stwierdzić, że pełni jakąkolwiek rolę.
Bardzo przeciętna, ledwie poprawna fantastyka naukowa.

Książka przeczytana w okresie nastoletnim. Już wtedy nie zrobiła dobrego wrażenia i swego czasu próba powrotu po latach tego nie zmieniła. Tragedii nie ma, ale od szału jest równie daleko.
Tom kilku opowiadań – w tym dwóch dłuższych – w zasadzie ze sobą nie powiązanych. Może przez postać głównego bohatera czy czasem narratora, a raczej jego osobowość i charakter. Ale żadne...