Trudno dodac cos wiecej niz komentarz Lisa ponizej.
Zbior krotkich opowiadan fantastycznych, niektore pomyslowe, niektore mnie nudzily, a niektore smieszyly. Czuc klimat lat 80tych.
Tez odnosze wrazenie, ze sa za krotnie, a niektore wrecz nagle przerwane. Nie wiem czy styl autora mi sie podoba. Siegne po inne pozycje, zeby sie upewnic :)

Trudno dodac cos wiecej niz komentarz Lisa ponizej.
Zbior krotkich opowiadan fantastycznych, niektore pomyslowe, niektore mnie nudzily, a niektore smieszyly. Czuc klimat lat 80tych.
Tez odnosze wrazenie, ze sa za krotnie, a niektore wrecz nagle przerwane. Nie wiem czy styl autora mi sie podoba. Siegne po inne pozycje, zeby sie upewnic :)

Żadne z opowiadań nie zapadnie mi w pamięci. Sprawiają wrażenie nieco pourywanych, miejscami wręcz bezcelowych.

Żadne z opowiadań nie zapadnie mi w pamięci. Sprawiają wrażenie nieco pourywanych, miejscami wręcz bezcelowych.

Jak to bywa w zbiorkach opowiadań sf (nawet jednego autora) nie są one równe... to znaczy nie każde przypadnie do gustu czytelnikowi. "Pęknięty dzban" należał do tych ciekawszych. Inni opiniujący już wspomnieli podobieństwo do "Seksmisji" a ja bym dorzucił "Matriarchat" Marcina Wolskiego (jednak zupełnie niehumorystycznie). Zwłaszcza w obecnych czasach to opowiadanie nabiera nowego sensu, kiedy wojna płci przeszła z "wojny" do bardzo negatywnych emocji, do pogłębionych podziałów i oczekiwań. Do prawdziwej wojny płci. Kiedy na serio proponuje się by "zawiesić" prawa wyborcze mężczyznom. "Pęknięty dzban" nabiera nowego wymiaru...

"Łowcy meteorytów" mają coś w sobie z "Solaris" i "Odysei kosmicznej 2000". To z pewnością do tego opowiadania odnoszą się słowa z okładki "Wszechświat jest w nas. Popatrzmy więc, co dzieje się w ludzkim umyśle". Nadprzyrodzone, niezrozumiałe... wystawiające na próbę.

"Umarł w butach" niezłe, żartobliwe. Przypomina mi historię Enora Asvitza z "Metody doktora Quina" Janusza Zajdla.

"Rzeźbiarze o poranku"... bardzo ładne... rzekłbym nawet... wzruszające. Chociaż to nie jedyne opowiadanie z wątkiem miłosnym.

Tytułowy "Opus na trzy pociski" nieco mną zachwiał. Myślę, że to nie tylko wyobraźnia autora czy jego umiejętności liryczne... opowiadanie dziwne, wciągające. jednak trudno było mi się na nim skupić. Kwiecistość opisów, zawiła fabuła na pograniczu snu. To generalnie problem niektórych opowiadań. Czytałem je i umysł odpływał, traciłem koncentrację... autor nie potrafił czasami przykuć mojej uwagi. Tak było zwłaszcza w "Enklawy szczęścia". Do tego stopnia, że straciłem sens tego opowiadania.

Nie mniej jednak to bardzo ciekawy zbiorek, który zachęcił mnie by sięgnąć po więcej opowiadań tego autora.

Jak to bywa w zbiorkach opowiadań sf (nawet jednego autora) nie są one równe... to znaczy nie każde przypadnie do gustu czytelnikowi. "Pęknięty dzban" należał do tych ciekawszych. Inni opiniujący już wspomnieli podobieństwo do "Seksmisji" a ja bym dorzucił "Matriarchat" Marcina Wolskiego (jednak zupełnie niehumorystycznie). Zwłaszcza w obecnych czasach to opowiadanie...

Wybrane opowiadania prezentują bardzo nierówny poziom.

Wybrane opowiadania prezentują bardzo nierówny poziom.

Są to opowiadania ze zdecydowanym klimatem z lat 80. Wszystkie jakby z elementem niewykończenia i zawieszenia. Wiele opowieści ma niejednoznaczne zakończenie i czyta się z ciekawością. Przyznaję niektóre nie były w moim guście, ale można spróbować.

Są to opowiadania ze zdecydowanym klimatem z lat 80. Wszystkie jakby z elementem niewykończenia i zawieszenia. Wiele opowieści ma niejednoznaczne zakończenie i czyta się z ciekawością. Przyznaję niektóre nie były w moim guście, ale można spróbować.

Solidna pozycja, pisana dość ciekawym stylem, który jednak nie zachwyci każdego. Opowiadania są osadzone w nurcie sf. Najbardziej spodobał mi się otwierający zbiór "Pęknięty dzban", przywodzący na myśl Seksmisję.

Solidna pozycja, pisana dość ciekawym stylem, który jednak nie zachwyci każdego. Opowiadania są osadzone w nurcie sf. Najbardziej spodobał mi się otwierający zbiór "Pęknięty dzban", przywodzący na myśl Seksmisję.