Opis zamieszczony z tyłu książki nie do końca odpowiada temu, co czeka na nas w środku. Uważam, że to dobrze, dlatego, że zbyt dokładny opis, zdradziłby zbyt wiele z tej fascynującej i zaskakującej fabuły. A efekt zaskoczenia w przypadku tej książki to coś cudownego. Więcej, moim zdaniem, mówi o książce jej tytuł. Bo jest to opowieść o wspomnieniach, które zamknięto w książkach. O życiach, które miały zostać zapomniane. To powieść o ludziach, którzy pragnęli zapomnienia, ale też o takich, których do tego zapomnienia zmuszono. Lektura tej książki była dla mnie prawdziwą przyjemnością. Bardzo szybko dałam się wciągnąć w tajemniczy, magiczny świat wykreowany przez autorkę. I chociaż elementów fantastycznych jest w tej książce mniej niż się spodziewałam, ogromnie mi się ona podobała. Szukam w książkach czegoś nieuchwytnego, jakiejś niewysłowionej tajemnicy. Czegoś, co mnie przykuje do lektury w takim stopniu, że nie będę chciała się z nią rozstawać. I tutaj to wszystko dostałam. Z wypiekami na twarzy śledziłam pierwsze kroki Emmeta jako Oprawiacza, odkrywałam razem z nim tajniki tego zawodu. Później, kiedy okazało się, że w zasadzie chodzi o coś innego niż samo oprawianie, chłonęłam tę książkę z jeszcze większym zainteresowaniem i zaangażowaniem. "Księgi zapomnianych żyć" to powieść o książkach, owszem, ale przede wszystkim o uczuciach i relacjach międzyludzkich. O uczuciach silnych, targających sercem człowieka. O ogromnym pożądaniu i zagubieniu pomiędzy tym, co zaleca rozsądek, a tym, co czuje serce. O miłości tak wielkiej, że nic i nikt nie może stanąć jej na drodze. Pięknej, silnej, prawdziwej i ponadczasowej. Takiej, która jest w stanie przetrwać wszystko. To książka również o poszukiwaniu siebie, o akceptacji tego, kim jesteśmy i o odnajdywaniu swojego miejsca na ziemi. O odkrywaniu prawdy i zamiataniu niewygodnych faktów pod dywan. A to wszystko otulone cudownym, magicznym klimatem. Akcja powieści jest nierówna, co nie przeszkadza w cieszeniu się lekturą, a w niektórych momentach nawet temu sprzyja. Bo tą książką trzeba się delektować. Jest urzekająca ❤️ Ogromnym jej atutem jest język, jakim jest napisana, a także spójność wydarzeń, kreacja bohaterów i konsekwencja w ich prowadzeniu. Bohaterowie są skomplikowani, rozdarci między potrzebą pozostania sobą a chęcią dostosowania się do życia w społeczeństwie. Targają nimi sprzeczne uczucia i bardzo silne emocje, które udzielają się czytelnikowi. Poza Altą, która wydawała się być dość płaską postacią, jednostronnie ukierunkowaną i pozbawioną barw, wszyscy bohaterowie wypadli wiarygodnie. Każdy wywarł na mnie jakieś wrażenie, dobre, albo złe, ale zawsze jakieś. "Księgi zapomnianych żyć” to niezwykle klimatyczna opowieść. Piękna, przejmująca i wartościowa. Zostawia czytelnika z głową pełną przemyśleń i sercem wypełnionym po brzegi emocjami. Jestem tą książką oczarowana i bardzo zachęcam Was do jej przeczytania. Jest warta każdej sekundy, którą z nią spędzicie. Polecam 💙