The Binding

Wspomnienia to nieodłączna część naszego życia, która kształtuje nas i wywiera na nas znaczący wpływ. Jeśli ktoś mnie zranił, następnym razem będę mniej ufna. Jeśli pamiętam swój błąd, następnym razem go nie popełnię. Jednak... Co jeśli wspomnienia można usunąć? Wymazać? Oprawić nas w książkę i zabrać nam kawałek siebie? Czy dalibyście się oprawić? Czy chcielibyście o czymś zapomnieć i więcej do tego nie wracać?

Czytając „Księgi zapomnianych żyć” wyobrażałam sobie wszystkich oprawionych ludzi, jakby żyli za szkłem. W bańce, która chroni ich przed innymi i przed nimi samymi. Bo w wielkim mieście oprawianie nie było ostatecznością - było codziennością. Usuwano ze wspomnień zdrady, złe uczynki, gwałty, morderstwa i miłość, która nie pasowała to modelu idealnego społeczeństwa. Ci, którzy byli bogaci mogli robić wszystko bez żadnych konsekwencji. Powstaje tutaj kontrast między tym, co na początku książki wpajała Emmetowi Seredith, a tym co działo się za przyzwoleniem tam, gdzie mieszkał Lucian.

Wiele osób było zawiedzionych tym, w jaką stronę poszła dalej fabuła, a ja mogę powiedzieć tylko tyle, że byłam całkowicie zachwycona relacją głównych bohaterów i częścią, w której opisane było to, jak się poznawali. Jest to książka cudowna pod każdym możliwym względem. Niesamowity klimat - to po pierwsze. Genialny pomysł na fabułę - to po drugie. I rewelacyjni głowni bohaterowie - to po trzecie. „Księgi zapomnianych żyć” to coś, czego nie da się zapomnieć, bo po prostu nie można. Bez żadnego „ale”.

Wspomnienia to nieodłączna część naszego życia, która kształtuje nas i wywiera na nas znaczący wpływ. Jeśli ktoś mnie zranił, następnym razem będę mniej ufna. Jeśli pamiętam swój błąd, następnym razem go nie popełnię. Jednak... Co jeśli wspomnienia można usunąć? Wymazać? Oprawić nas w książkę i zabrać nam kawałek siebie? Czy dalibyście się oprawić? Czy chcielibyście o czymś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czy są w Twoim życiu wspomnienia, które chciałbyś wymazać ze swojej pamięci? Coś, co nie daje Ci spokoju i wciąż powoduje ból, niepokój a może wstyd? Taki motyw znajdziesz w powieści "Księgi zapomnianych żyć", autorstwa Bridget Collins.

Książka jest świetnie napisana i bardzo ją polecam. Znajdziesz tam elementy fantasy oraz całkiem realnego i nie do końca przyjemnego świata. Jest tam również zaskakujący wątek romantyczny.

Czy są w Twoim życiu wspomnienia, które chciałbyś wymazać ze swojej pamięci? Coś, co nie daje Ci spokoju i wciąż powoduje ból, niepokój a może wstyd? Taki motyw znajdziesz w powieści "Księgi zapomnianych żyć", autorstwa Bridget Collins.

Książka jest świetnie napisana i bardzo ją polecam. Znajdziesz tam elementy fantasy oraz całkiem realnego i nie do końca przyjemnego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świat w którym czytanie książek jest jako tako zakazane... Ten opis sprawił, że moje serce zatrzymało się na chwilę. No bo jak można być aż tak nieludzkim, by zakazać czytania książek?
Ale nie! Okazuje się, że to bardzo wyjątkowe książki. A te mniej wyjątkowe (jak powieści) są "podróbkami" o wartości porównywalnej do gazety - dziennika.
Dobrze, pomysł spędza mi sen z powiek, ale czytam dalej.
Ma być romans, więc szukam owej dziewoi która skradnie serce naszego głównego bohatera - Emmeta.
Ale takiej relacji się nie spodziewałam, byłam tym zszokowana. Nie chodzi o moje poglądy, bo w tej kwestii nie widzę żadnych problemów, po prostu nie spodziewałam się właśnie takiego związku. W tamtym momencie czułam się tak jakbym chciała posłuchać Skilleta, a ktoś puścił mi Mozarta. Zdezorientowanie i lekki grymas, ale z biegiem czasu zaczynasz się przyzwyczajać. Zwykle, czytając książki, natykam się na relacje, które przedstawiają "Księgi zapomnianych żyć", ale są drugoplanowe, stąd też było to zupełnie nowe doświadczenie w mojej karierze czytelniczej.
Zastanawiałam się czy dać 6 bo mimo wszystko świat fantasy nie do końca trafia w moje gusta (nie ma króla ani ludzi z wyższych sfer, nie ma magicznych stworzeń. Tu rządzi kult książki) czy może 8 za godziny z otwartymi ustami. Stwierdziłam, że uplasuje tą książkę pośrodku, na 7 :)

Świat w którym czytanie książek jest jako tako zakazane... Ten opis sprawił, że moje serce zatrzymało się na chwilę. No bo jak można być aż tak nieludzkim, by zakazać czytania książek?
Ale nie! Okazuje się, że to bardzo wyjątkowe książki. A te mniej wyjątkowe (jak powieści) są "podróbkami" o wartości porównywalnej do gazety - dziennika.
Dobrze, pomysł spędza mi sen z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Mówi, że prawdziwa, autentyczna książka niesie za sobą niepodrabialny powiew… On to nazywa „życiem” albo „prawdą”. Mnie się wydaje, że chodzi o rozpacz.”

Emmet – nie tyle z własnej woli, co z konieczności – zostaje czeladnikiem oprawiaczki książek. Nie do końca wie, dlaczego, ale tak książki, jak i oprawiacze „cieszą się” nienajlepszą sławą.

Początkowo czytanie szło mi dość opornie – na odkrycie czekała pewna zasygnalizowana wcześniej tajemnica, ale akcja płynęła raczej powoli, bez większego napięcia. Dopiero później bardziej zainteresowała mnie rozwojem wydarzeń. Rozwojem, który przyjął trochę inny kształt niż się spodziewałam – powiedzmy, że „zapomniane życia” zdecydowanie tu przeważają nad „księgami”. Z pewnością kojarzycie taki schemat: utalentowany uczeń szkoli się pod okiem mistrza, potem spotyka się z innym podejściem do fachu, dzieją się Rzeczy, punkt kulminacyjny, koniec – tego się mniej więcej spodziewałam, a dostałam coś innego, co jednocześnie jest i nie jest plusem. Jest, ponieważ wkradło się tu większe zaskoczenie, a faktyczny rozwój wydarzeń okazuje się bardziej nietypowy. Nie jest, ponieważ zostałam z silnym poczuciem niedosytu – to, jak wygląda oprawianie w tym świecie, to tak interesujący pomysł, że chciałam więcej, a początek książki utwierdził mnie w przekonaniu, że to dostanę. Jak się okazało, to bardziej historia o emocjach i wspomnieniach niż fachu ocierającym się o magię.

Jak już napomknęłam o świecie – powiedziałabym, że jest raczej naszkicowany niż namalowany. Mamy niezbędne minimum, najbliższą okolicę, trochę nazw, ale trudno określić, czy to całkowicie inny świat czy alternatywny wiek dziewiętnasty – akcja ogranicza się do niewielkiego obszaru i nikt się nie zająkuje o czymś poza ten obszar wykraczającym. Przyznaję, że lubię mieć więcej informacji o świecie i prawach nim rządzących, ale z drugiej strony „Księgi zapomnianych żyć” to zdecydowanie nie jest historia, która tego potrzebuje.

Zaskoczyć może wątek romantyczny – nie spodziewałam się, że jakikolwiek się pojawi (do pokazania się na horyzoncie pewnej postaci) i zdecydowanie lepiej o nim nie mówić za dużo, bo weszlibyśmy na grząski grunt większych spoilerów, więc ograniczę się do powiedzenia, że mi się całkiem podobał. Wykorzystywał coś znanego, ale dodał do tego pewien powiew świeżości.

„Księgi zapomnianych żyć” to historia dosyć nieprzewidywalna, skupiająca się na emocjach i napisana ładnym językiem (tu gratulacje tak dla autorki, jak i tłumaczki). To, że nie do końca spełniły moje oczekiwania, to jednocześnie wada i zaleta.

„Mówi, że prawdziwa, autentyczna książka niesie za sobą niepodrabialny powiew… On to nazywa „życiem” albo „prawdą”. Mnie się wydaje, że chodzi o rozpacz.”

Emmet – nie tyle z własnej woli, co z konieczności – zostaje czeladnikiem oprawiaczki książek. Nie do końca wie, dlaczego, ale tak książki, jak i oprawiacze „cieszą się” nienajlepszą sławą.

Początkowo czytanie szło mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka ta była bardzo ciekawa. Poruszała dość ważny temat, jednak liczyłam na coś innego. Dlaczego? Uważam że opis książki jest zupełnie nie podobny do tego o czym jest ta książka. Nie ma w tej książce tyle o introligatorstwie jako takim. Ten temat jest poruszony dość powierzchownie, gdyż książka opiera się na wątku romantycznym. Jeżeli liczycie na procesy oprawy książek i wszystkiego z nim związanego, nie róbcie sobie nadziei. Nic tam takiego nie ma. Jednakże książka jest na pewno bardzo ciekawa i wciągająca, pozostawia wiele do myślenia i jest na pewno warta polecenia!

Książka ta była bardzo ciekawa. Poruszała dość ważny temat, jednak liczyłam na coś innego. Dlaczego? Uważam że opis książki jest zupełnie nie podobny do tego o czym jest ta książka. Nie ma w tej książce tyle o introligatorstwie jako takim. Ten temat jest poruszony dość powierzchownie, gdyż książka opiera się na wątku romantycznym. Jeżeli liczycie na procesy oprawy książek i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miłość jest książką. Tą książką. Fenomenalna i piękna.
Po prostu po nią sięgnijcie.

Miłość jest książką. Tą książką. Fenomenalna i piękna.
Po prostu po nią sięgnijcie.

Pokaż mimo to

Książka zaczęła się genialnie, motyw zakazanych książek, uwalniania ludzi od wspomnień i zakuwanie ich w książki - genialne! I to właściwie wszytko, co podobało mi się w tej książce... Zupełnie nie spodziewałam się, w jaką to pójdzie stronę i niestety nie przypadło mi to do gustu, a sama powieść zmienia swoją tematykę niemal o sto osiemdziesiąt stopni i jakby w trakcie kompletnie zapomina, o czym miała być...

Książka zaczęła się genialnie, motyw zakazanych książek, uwalniania ludzi od wspomnień i zakuwanie ich w książki - genialne! I to właściwie wszytko, co podobało mi się w tej książce... Zupełnie nie spodziewałam się, w jaką to pójdzie stronę i niestety nie przypadło mi to do gustu, a sama powieść zmienia swoją tematykę niemal o sto osiemdziesiąt stopni i jakby w trakcie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdyby można było zamknąć wspomnienia w książkach? Gdyby można było zapomnieć i zacząć od początku? Czy życie stałoby się łatwiejsze?
Prawdziwy oprawiacz pomaga ludziom pozbyć się traumatycznych doświadczeń, przelewa wspomnienia na papier i strzeże przed oczami postronnych. Pseudo oprawiacz czerpie zysk ze swojej profesji, sprzedaje książki, oferuje usługi osobom, które chcą ukryć niewygodne wspomnienia innych.
"Księgi zapomnianych żyć" to piękna powieść o przyjaźni, zakazanej miłości i ogromnej sile książek. Warto po nią sięgnąć w wolnej chwili.

Gdyby można było zamknąć wspomnienia w książkach? Gdyby można było zapomnieć i zacząć od początku? Czy życie stałoby się łatwiejsze?
Prawdziwy oprawiacz pomaga ludziom pozbyć się traumatycznych doświadczeń, przelewa wspomnienia na papier i strzeże przed oczami postronnych. Pseudo oprawiacz czerpie zysk ze swojej profesji, sprzedaje książki, oferuje usługi osobom, które chcą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Księgi zapomnianych żyć" jak podpowiada nam tytuł, to opowieść o książkach ale nie tylko odnajdziemy w niej również całą gamę uczuć, emocji i relacji międzyludzkich. Dawno nie czytałam tak dobrej książki, jestem oczarowana! Powieść trzyma w napięciu do ostatnej strony, jest zaskakująca i nietuzinkowa. Warta przeczytania, polecam każdemu :)!

"Księgi zapomnianych żyć" jak podpowiada nam tytuł, to opowieść o książkach ale nie tylko odnajdziemy w niej również całą gamę uczuć, emocji i relacji międzyludzkich. Dawno nie czytałam tak dobrej książki, jestem oczarowana! Powieść trzyma w napięciu do ostatnej strony, jest zaskakująca i nietuzinkowa. Warta przeczytania, polecam każdemu :)!

Pokaż mimo to

Księgi zapomnianych żyć to jedna w pierwszych przeczytanych przeze mnie książek w tym roku. Zajrzałam do niej z ciekawością, ale też rezerwą. Wiedziałam czego się spodziewać, gdyż zostałam ostrzeżona przez moją przyjaciółkę. Gotowa byłam na romans. Nie mogę tutaj nie napomknąć o tym, że po romanse nie sięgam często. Chyba przez to, że łatwiej mi się utożsamiać z bohaterkami literatury fantastycznej, niż tym, którym bliskie są romantyczne uniesienia. Jednocześnie tęsknota za nieznanym powoduje, że tego typu literaturę, jeśli już mi się napatoczy, łykam w całości. Czy tak było też tym razem?
Książka Bridget Collins zrobiła duże poruszenie na książkowej blogosferze i był to ten rodzaj poruszenia, który kusił. Jednakże, dopóki nie trafiła wprost w moje ręce, nie byłam skora do szukania jej, kupienia jej, a nawet do głębszej analizy, czy tego właśnie chcę. Zagłębiłam się. I już na tym etapie mego monologu chciałabym napisać, że była to decyzja, choć pochopna, dosyć satysfakcjonująca, aby teraz pisać te zdania z uśmiechem na ustach, lecz nie pamiętania tytułu już za kilka miesięcy.
Pomysł autorki na fabułę był cudowny. Dostajemy tajemniczy zawód Oprawiacza spakowany jak prezent na gwiazdkę. Spakowany tak, że nie wiemy dokładnie co się kryje pod papierem, lecz jest niemal pewne, że nie będziemy zawiedzeni. Wątek ten jest tajemniczy i baśniowy, a czytelnik od pierwszej strony wrzucony jest w historię, którą odkrywa krok po kroku, aż wszystkie tajemnice i wszystkie zakamarki powinny być jasne i złożyć się w całość. Czytając pierwsze rozdziały książki miałam wrażenie, jakby żadne zdanie nie było przypadkowe, a kreacja opowieści była fenomenalna.
Z tego powodu pierwsza część książki była niezwykła przygodą. Druga, zupełnie inna od pierwszej, też. Problemem jakim napotkałam w książce jest to ile znalazłam luk i niedopowiedzeń. Zupełnie jakby część książki została wycięta, a czytelnik nie dostał pełnej wersji. Czuję niedosyt. W chwili, gdy pojawia się romans, wszystko co działo się na wcześniejszych stronach zostaje przez autorkę porzucone. Wątek romantyczny był czarujący, lecz od połowy książki nie czuć już tej magii związanej z rolą książek, a według mnie to w tym był potencjał. Coś co budowało napięcie zniknęło, a ja po lekturze, mimo dobrej zabawy, mam więcej pytań, niż odpowiedzi.
Absolutnie nie żałuje przeczytania Ksiąg…, ale nie było to to czego się spodziewałam.
6/10
ig: 20stron

Księgi zapomnianych żyć to jedna w pierwszych przeczytanych przeze mnie książek w tym roku. Zajrzałam do niej z ciekawością, ale też rezerwą. Wiedziałam czego się spodziewać, gdyż zostałam ostrzeżona przez moją przyjaciółkę. Gotowa byłam na romans. Nie mogę tutaj nie napomknąć o tym, że po romanse nie sięgam często. Chyba przez to, że łatwiej mi się utożsamiać z bohaterkami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to