Co za rozczarowanie! Tak długo chodziłam, szukałam, dopominałam się, pytałam, a kiedy wreszcie dostałam w swoje ręce żałowałam, że w ogóle kiedykolwiek wpadłam na pomysł czytania tej powieści.

Sam pomysł rokował w gruncie rzeczy nieźle: oto Kogh, podstarzały mężczyzna, zafascynowany Jonaszem, młodym sprzedawcą biletów w kinie porno zaczyna odwiedzać podłe kopenhaskie dzielnice szukając Jonasza, włócząc się za nim, przyglądając się z daleka. Przypomina trochę "Miłość i śmierć na Long Island" Adaira? Owszem, ale nie ten ciężar gatunkowy; Adair stworzył miłe opowiadanko ze zgrabnie rozłożonym napięciem, a tymczasem Babits zaoferował nam przegadaną powieść, składającą się głównie z opisów brudnego, obskurnego, śmierdzącego miasta. Żeby chociaż ten opis sam się bronił, ale nawet to nie.
Kim jest Jonasz tak naprawdę nie wiadomo, ale i autor nie czyni nic, aby czytelnika zainteresować. Jonasza poznajemy z czterech punktów widzenia: dręczonego obsesją na jego punkcie Kogha; jednego ze stałych bywalców kina, uzależnionego od pornografii; dziwki, z którą Jonasza łączyła jakaś emocjonalna zażyłość oraz podstarzałego pederasty, Markiza. Oczywiście każdy ze wspominających Jonasza kreśli inny wizerunek tego mężczyzny - nic odkrywczego, do takich samych wniosków można dojść czytając "Wojaczka wielokrotnego" Beresia, a przynajmniej przyjemność z lektury będzie większa.

Boli, kiedy niezły pomysł kończy jako przegadana powieść. Był pomysł, sama historia miewa momenty przykuwające uwagę - ale te niecałe dwieście stron bełkotu zmęczyło mnie tak, że pod koniec myślałam, że nie doczytam ostatnich dziesięciu stron.

Co za rozczarowanie! Tak długo chodziłam, szukałam, dopominałam się, pytałam, a kiedy wreszcie dostałam w swoje ręce żałowałam, że w ogóle kiedykolwiek wpadłam na pomysł czytania tej powieści.

Sam pomysł rokował w gruncie rzeczy nieźle: oto Kogh, podstarzały mężczyzna, zafascynowany Jonaszem, młodym sprzedawcą biletów w kinie porno zaczyna odwiedzać podłe kopenhaskie...