Bardzo dawno czytałam poprzednie wydanie, teraz przypominam sobie i delektuję się - rozszerzoną wersją. Lubię Autorkę i cenię jej recenzje pisane do czasopism. Książka mi się podoba, mnóstwo w niej ciekawych informacji o przeróżnych aspektach interakcji książka – czytelnik i książka – autor.
Pozycja napisana jest w bardzo atrakcyjny sposób, Justyna Sobolewska przywołuje mnóstwo, częściowo zabawnych, przykładów – sposobów czytania i traktowania książek, przez pisarzy i czytelników, przywołuje tysiące nazwisk wspaniałych autorów z wszystkich epok historycznych i tytułów ich niezapomnianych dzieł. Dodatkowo ujmujący jest ciepły, osobisty ton wspomnień rodzinnych Autorki.
Niektóre rzeczy podziałały na mnie kojąco, np. rozdział „Książki najbardziej nieprzeczytane” - wiadomo, każdy ma mnóstwo takich „wyrzutów”, wielu autorów nie pamięta przeczytanych książek lub tego czy w ogóle je czytało. Niestety, mam podobne problemy i dlatego pociesza mnie częste występowanie takich zjawisk. Lubię szczególnie podejście do sprawy Jerzego Pilcha: „Książek nie czyta się po to, aby je pamiętać. Książki czyta się po to, aby je zapominać, zapomina się je zaś po to, by móc znów je czytać” (Bezpowrotnie utracona leworęczność).
Polecam. Jestem przekonana, że miłośnicy książek znajdą tu wiele ciekawostek i tematów do przemyśleń.
„Wspomnienia o książkach są częścią nas samych. Dlatego, kiedy rozmawiamy o książkach, często mówimy tak naprawdę o nas, o naszej pamięci, a nie o rzeczywistych dziełach” (s. 180)

Bardzo dawno czytałam poprzednie wydanie, teraz przypominam sobie i delektuję się - rozszerzoną wersją. Lubię Autorkę i cenię jej recenzje pisane do czasopism. Książka mi się podoba, mnóstwo w niej ciekawych informacji o przeróżnych aspektach interakcji książka – czytelnik i książka – autor.
Pozycja napisana jest w bardzo atrakcyjny sposób, Justyna Sobolewska przywołuje...